Demek ki neymiş, homofobi heteroseksüelleri de öldürürmüş. Bir çok heteroseksist şu şekilde düşünüyor biliyor musunuz... Aileler çocuklarının eşcinselliği yüzünden üzülüyor... Acaba, diyorum. Çocuklarının eşcinselliğine mi üzülüyorlar, eşcinsel çocukları olduğu için utanıyorlar ve bu utançla toplum içine çıkamadıkları için mi üzülüyorlar? Bunda kimin suçu var sizce; eşcinsellerin mi..? Doğa böyle yarattıysa bunda utanılacak bir şey yok ki. Yanlış şeye üzüldüklerinin farkına varmak bile istemiyor aileler, çünkü onlar da heteroseksist toplumun bir parçası. Kandırmasın kimse kendini aileler çocuklarının geleceğini düşünüyor, o yüzden üzülüyor diye. Eşcinsellik değişmez bir gerçek ve kabul etmekten başka bir çare yok. Utanmak veya üzülmek, hatta intihar etmek doğanın gerçeğini değiştirmez ki. Sorun var ise bunda, sorun eşcinselin değil ki, doğanın gerçeğini kabul edemeyenlerin. Kafalar ne zaman yapay heteroseksist sistemden bağımsız düşünebilecek acaba? Düşünmezse de eşcinselliğin umrunda bile olmaz ki bu; hayatın gerçeklerinin, hayata sağlıklı bakamayanlar umrunda olmaz ki. İster kabul edin ister kabul etmeyin, ister tedavi ettirmeye çalışın ister nefret edin, eşcinsellik eşcinselliktir bilmem anlatabiliyor muyum? Hayatın gerçeklerini kabul etmek gibi aklıllıca bir durum varken, niye hayata karşı komik duruma düşeriz ki; dünyanın yörüngesini değiştirebilir miyiz; o gene yapısına uygun dönmeye devam edecektir ama biz dünyayı etrafımızda, kendi düşüncelerimiz etrafında döndürmeye çalışıyoruz. O yüzden uzaydaki başka gezegenlere falan kaçasım geliyor mantıksız düşüncelerle karşılaştıkça. Kısaca ne eşcinseli öldürünce, ne de eşcinselliği kabul edemeyip kendimizi öldürünce eşcinsellik gerçeği değişmiyor. Eşcinsellik hayatın temel gerçeklerinden biridir kabul etseniz de, etmeseniz de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder