Herkes konuştu da konuştu ülkemizdeki yabancılar hakkında. Kim kime yabancı veya yerli? Hepimiz aynı gezegende değil miyiz? Kültürel farklılıklar yabancılık mıdır, dostluğumuzu zenginleştirecek olan güzellikler midir? Bizi anlayamayan farklı düşüncedeki insanlara karşı biz de yabancı, bir öteki değil miyiz? Anlaşılmamak canımızı acıtmıyor mu da ötekileştirme politikasını benimsiyoruz? Neyin nefreti bu, neyin kavgası; toprağı paylaşamamak mı, ekmeği paylaşamamak mı? Ramazan'da ne için oruç tutuyoruz; açın halinden anlamak için değil mi? Hiç kaynaştınız mı yabancı dediğiniz insanlarla; bizden farklarının olmadığını görmek bu kadar zor mu? İnsan insandır; dili, dini mi, rengi vesaresi mi belirliyor insan olduğunu? Biz fakir bir ülke olduysak bunun sebebi yabancı dediğimiz kişiler midir acaba? Nerden biliyorsunuz bizi zenginleştirmeyeceklerini? Zenginlik kişi başına düşen milli gelir veya hangi model cep telefonu kullandığımız mıdır, yoksa uzaktan gelen insanlarla soframızı paylaşmak, karşılıklı bir bardak çay yudumlamak mıdır? Mültecilerle tanışmadan önceki hayatımı düşünüyorum da, eksik insanmışım... Manevi tatminlerimiz için yardım etmekten bahsediyoruz; her bir yabancı dediğimiz insanla birlikte yol alsak ne kaybederiz, ne kazanırız; bence insanlık denilen erdemimizi birazcık daha iyileştiririz bu sayede. Çok zengin olsak, çok refah yaşasak sanki öte dünyaya veya nereye gideceksek işte, götürebilecek miyiz? Zaten önemli olan arkamızdan iyi konuşulması, iyi düşünülmesi değil midir? Bir insanın sizin için çok güzel kalbi var demesi kadar bir zenginlik olabilir mi? İnsanlar arası sevginin, dostluğun, samimiyetin bankadaki trilyonlardan bile daha değerli olduğunu görmek gerçekten zor mu? Çünkü çok maddi zenginlik ne işe yarar da bunu başkalarıyla bölüşmekten gocunuruz; her bir canlının günlük aldığı kalori neredeyse aynı değil mi? Aslında hepimiz biliriz maneviyatın maddiyattan daha önemli olduğunu ama bu sadece dilimizdedir; gönlümüz insanlıktan uzak, maddiyattan yanadır. Hayatı paylaşarak insanlığı, dostluğu köpürtebilmeyi öğrenmeliyiz. Ne yazık ki iyilik, güzellik, dostluk, maneviyat vesiare değerlerden bahsedip de uygulamada nefret yüklü, hiddet yüklü, şiddet yüklü, yalancı dolancı, sahte, samimiyetsiz insanlarla dolu bir dünyada yaşıyoruz. Yabancı dediğimiz ve rahatsız olduğumuz insanlar, insanlığımızı geliştirmek ve hepimizin bütünün bir parçası olduğumuzu anlamamız için kaçırılmaması gereken fırsatlardan biri. Belki kızacak bana bir çoğu ama... Ben kendimin veya birilerinin yaşadığı topraklardan gitmesini sevmem... Ben ayrılığı sevmem... Keşke ülkemize bütün dünyanın insanları sığsa da, daha zengin olsak! Biliyorum yaşadığım şehirde kurduğum dostlukların YABANCIları bir gün gidecekler, en azından gitmek isteyecekelr, çünkü onların tek amacı "hadi Türkiye'ye gidelim de, birazcık ta orada tırtıklanalım" olabilir mi? Hiç koyuyor muyuz onların yerine kendimizi, anlamaya çalışıyor muyuz; bana göre dünyada mülteci olmak kadar zor bir şey olamaz; bazen çok samimi olduklarımızın yanında bile sığındırılmayız, hatta sığınsak bile çok mutlu olmayız değil mi; sığınmacılar da bir insan işte, neden anlamaya çalışmıyoruz..? Cümlemin başına dönersek, işte dostluk kurduğum yabancılar bir gün bu ülkeden gidecekler ama ben sevinemeyeceğim bir parçamı da götürecekleri için. Alışılır elbet yokluklarına da ama insan dostluğu paylaşırken, bu dostların olmayacağı günü de hesap ederek mutsuz oluyor işte. Gene duygusala bağladım değil mi..? Belki de duygusal olmak, hassas olmak gerekiyor anlayabilmek için birilerini... Ülkemizdeki bütün yabancılar kalsın diyorum ben, son lokmamıza kadar paylaşalım hayatımızı... İnsanlığımız ülke sınırları kadar mı? Bu topraklar binbir millet barındırdığı için Anadolu değil mi? Irkçı ırkçı cümleler falan okuyorum bazı sanatçılardan falan sanatçı duyarlılığına uzak; utanıyorum. Suriyelileri, İranlılar, ülkemizdeki bütün insanları çok seviyorum ve hiçbir yere gitmesinler... Birazcık samimi şekilde vicdana gelelim artık... Hepsi bu ülkenin resmi vatandaşı olsunlar... Sabah saba içimde biriktirdiğim bir konuyu daha boşalttım böylece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder