Prensime..!
Umut etmek, hayal etmek, yaptığın işe inanmak, çaba sarf etmek ve bütün bunların hayata geçmesi için talep hakkını kullanmak... Sonrasında vazgeçmemek, yılmamak başarıyı getirir... Deneyip olmaması, olmayacak diye denememekten iyidir her zaman ve başarının formülü denemektir, denemeler de en güzel hayat tecrübeleridir bizi büyüten ve geliştiren. Bundan da daha büyük bir başarı olabilir mi? Hedef sadece umudun, hayalin, inancın, emeğin bir taçlandırılması, ödülüdür. Asıl lezzetli ve keyifli tarafı hedefe varılıncaya kadar ki süreçtir. Bütün çabalar olmadan hedefe varılsaydı, çaba sarf edilecek, emek verilecek bir şey olmazdı ki... O yüzden olmayacak veya ya olmazsa diye umutsuzluğa kapılmak bana hiçbir zaman doğru gelmedi. Hayat bir süreçtir, hedefe varılan bir nokta değildir. O yüzden hedefe varmaktan önce o süreci yaşamaya, o süreci keyifli hale getirmeye çalışmak işimizi kolaylaştıracak ve başarı oranını yükseltecektir. Yaşamak umut etmek değil midir zaten..? Yalnız bir şeyleri halletmeye çalışırken sevgiyi esirgememek gerekiyor. O olmadı mı bir şeyler sanki yarım kalmaya, başarısızlığa mahkum gibi. Tecrübelerim buna işaret ediyor. Sevgisizlik şevki kırıyor, iletişimi koparıyor, nefreti körüklüyor ve başarı yollarını tıkıyor. Sevince her şeye katlanabiliyorsun bir kere. Tabii sevgininin anlaşılmayacağı durumlar da söz konusu ve o zaman bu durum seni de bitirebilir... Bazen sevginin anlaşılamayacağı durumlarda kendini koruyacak şekilde davranmakta fayda var. Kısaca başarının yolu sevgi ve umuttan, çabadan, vazgeçmemekten, ve ve hedeften önce hedef yolundan geçiyor... Hedef yolunu sevelim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder