Her eşcinsel intiharı, toplumsal bir cinayettir!
Ben yaşamayı seviyorum; nefrete rağmen, cahilliğe rağmen, bir eşcinsel olarak homofobiye rağmen...
Hiç hayata küsmedim; hayata küsülür mü zaten; o evrenin en güzel hediyesi...
Hiç kendime küsmedim; çünkü küsülecek bir tarafım yoktu. Görüyorum, konuşuyorum, yürüyebiliyorum, sevebiliyorum...
Yani hayatı yaşamak için hiçbir engelim yok...
Erkek kadını, kadın erkeği seviyor; "ben niye erkekleri seviyorum?" diye hiç tereddüt yaşamadım, hiç bunalıma girmedim...
Çünkü insanın içinden geldiği gibi yaşamasının hiçbir mahsurunun olmadığını idrak edecek kadar aklım var!
Çevre mi dediniz, homofobi mi dediniz...
Bunu benim mi dert edinmem gerekiyor, doğasından uzaklaşmış kesim mi?
Kendimi dert edineceğime, eşcinselliğimi dert edineceğime; önüme çıkan engellerle mücadele ederim; en mantıklısı bu bence.
Pes etmemin homofobik, heteroseksist dünyanın işine geleceğini, işini kolaylaştıracağını biliyorum.
Niye ben vazgeçeyim hayattan...
Pes edip de vazgeçeceğime, kaybedeceksem eğer direnerek kaybederim daha iyi...
Ben açık eşcinsel olarak, "Eşcinselliğim bilinirse acaba başıma bir şey gelir mi?" kaygısını hiç taşımadım. Çünkü görünen köy klavuz istemez; zaten belli oluyor eşcinselliğim, sadece kimliğimin arkasında duruyorum. Durunca da kimse bir şey yapmıyor zaten. Yapanlara karşı da mücadele edersin olur biter...
Biliyorum, farkındayım... Herkes aynı özgüvene sahip olmayabilir, herkes aynı derecede doğasıyla barışık olmayabilir, kendisini olduğu gibi sevmeyebilir, vesaire...
Tabiki de bunlar bile hayattan vazgeçmek için geçerli sebep olmamalı...
Ama kişi psikolojik olarak homofobi ile mücadele etme gücünü bulamıyorsa kendinde...
Yardım edilmeli, destek sağlanmalı, direnme gücü aşılanmalı vesaire...
Ama hayatta kalma başarılamayabiliyor; geç kalınabiliyor, yapacak bir şey olmayabiliyor kişisel yapı durumları karşısında...
Bunun suçlusu hayattan vazgeçen mi, hayattan soğuması için nefret kusanlar mı?
Belki bazılarında ne yaparsan yap önüne geçilemeyecek intihar gibi bir zafiyet olabilir ama çevrenin etkisi olmasa eşcinsel bireyler belki mutlu mesut yaşayabilecekken, heteroseksist bir dünyada homofobi intihar eylemlerinde etkili bir sebep.
O yüzden "Homofobinin sebep olduğu her intihar, toplumsal bir cinayettir", sözümü tekrar etmek istiyorum.
Amerika'da 20 yaşında bir eşcinsel homofobik saldırılardan sonra intihar etmiş.
Bakınız bu kişi eşcinselik normal karşılandığı için değil, eşcinsel karşıtlığından dolayı inithar ediyor.
O yüzden kimse, "Ben eşcinselliğe karşıyım ve bunu ifade etme özgürlüğüm var" demesin.
Nefretin ifade özgürlğü olmaz.
Bir insana "ben seni veya özelliklerini sevmiyorum" diye saldırma, hedef gösterme, karalama hakkı olabilir mi?
Dolaylı da olsa eşcinsellerin başına gelen olumsuzluklardan heteroseksist dünya sorumludur, biline...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder