Toplantıların beni en sevindiren tarafı; öyle veya böyle, az veya çok her hafta toplanılması, toplantıların bir sürekliliğinin olması...
Daha önceki yazılarımda da belirttiğim gibi LGBTİ'lerin bir araya gelerek kendi aralarında paylaşımlarda bulunması, psikoterapi mahiyeti açısından bile çok önemli... Çünkü her şeye rağmen birbirimizi en iyi anlayan gene biziz.
Sohbetlerimizde bu hafta dikkatimi çeken konuysa, son günlerdeki yazılarımda da bolca değindiğim aile konusu...
Biz LGBTİ'lerin gerçekten cinsel kimlikleriyle ilgili sorunları yok...
Hatta dışarıdaki homofobi de alt edemeyeceğimiz bir şey değil...
LGBTİ'ler aileleriyle yaşadıklarını anlatıyorlar da şaşırıyorum; bazıları inanılmaz decede trajik...
Çocuklarını cinsel kimliklerinden dolayı silebiliyorlar...
EVET SİLEBİLİYORLAR; REŞİT BİLE OLMAYAN ÇOCUKLARINI...
O LGBTİ'LER Kİ ÇOCUK YAŞINDA AYAKLARI ÜZERİNDE DURMAYA ÇALIŞIYORLAR; İNANILMAZ AMA GERÇEK...
Bir yılda 10 yıl olgunlaşabiliyorlar...
Zorlukları aşıyorlar, hayatlarını iyi kötü düzene koyabiliyorlar...
AMA ARTIK HİÇ KİMSEYE GÜVENMİYORLAR...
Aile konusunda, arkadaş dost konusunda, sevgi konusunda güvenleri yerle bir olabiliyor...
Bir LGBTİ sevgiye, aileye, çevreye ihtiyacı olduğu bir yaşta yalnız bırakılabiliyor cinsel kimliği yüzünden...
Bu da gösteriyor ki, LGBTİ'lerin ilk ve en önemli sorunu aileleri...
Çünkü dışarıdaki homofobi bir noktaya kadar...
Hatta LGBTİ'lere aileleri destek çıksa, dışarıdaki homofobi hiç işlemeyecek bile LGBTİ'lere...
Çünkü aileleri yanlarında olan LGBTİ'lerin homofobiyle sorunları çok alt düzeyde veya yok gibi bir şey... En önemlisi mutlular...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder