Nasıl sadece anne babanın dediği doğru olabilir, sadece onlar haklı olabilir ki..?
Üstelik hayattan, gerçeklerden, değişimlerden bihaberlerken...
Tek dayanakları kendileri gibi düşünen insanlar ve onların dayattıkları...
Homofobik ailelerden bahsediyorum; çocuklarını hala heteroseksüelleştirmeye çalışan... Bunun için mantık dışı davranışlarda bulunan, çocuklarını doktorlara götüren, doğruluğu dürüstlüğü bırakıp yalanlara başvuran, dolayısıyla din gibi erdemli şeylerle çelişen, çocuklarıyla beraber kendilerini de yoran yıpratan...
Bu konuda çok şey söyledim, zaman zaman da söylüyorum ama anlamayacak veya anlamak istemeyecek insanlara da ne söylesen boş; gerçekler bilinse de toplumla birlikte varoldukları için toplum dışı bir şey yapamayacaklar çünkü; toplum için kendilerini ve çocuklarını yakıyorlar ama umurlarında değil.
Anne-babaların bu konudaki yanlış tutumlarına dair şeyleri uzatabiliriz de uzatabiliriz...
Ama eşcinsellerin kendilerine yapılan ayrımcılığın, homofobinin, yaşama haklarının ellerinden alınmasının en büyük sebebi, en başta kendileri olduğu için çuvaldızı cart diye eşcinsellere sokmak gerekiyor öncelikle.
Bakınız...! Şu hayat dediğimiz şey kısacık bir şey... 1, 3, 5, 10, 20, 40 ve 80 yıl... Hayatımızı da ne zaman yaşayabiliyoruz biliyor musunuz..? Ergenlik çağımızdan, çaptan düştüğümüz 40 yaşına kadar... Tabiki de farklı boyutlardan keyif alacağımız süreçlerden oluşur hayat ama o senin hızlı tabir edebileceğin enerjik ve de şaşalı dönemler en fazla 40'a kadardır. Ondan sonra kendini kandırablirsin ancak; o da paran varsa..!
E bu kadar süreci, yani 10 - 15 veya 20 yıllık sürecimizi niye heba edelim "toplum ne der, ailem üzülür" saçmalığıyla? BIRAKINIZ DESİNLER, BIRAKINIZ ÜZÜLSÜNLER!
Bakınız... Ben 13 yaşında evden ayrıldım... Kavgalı olarak falan değil, şehire lise okumak için...
Ama öncesinde de asiydim, dediğim dedik, öttürdüğüm düdük... Bana hiç kimse Bir şey dayatamadı; çocuk yaşımda bile ölümüne inatçıydım istediklerim ve dediklerim konusunda...
Siz de olabilirsiniz benim gibi istedikten sonra; baskılara korkular zemin hazırlar çünkü...
Hacı, hoca, doktor, yetiştirme tarzı, falan filan...
Koskoca bir "HADİ ORDAN..!"
Ben içimden geldiği gibi yaşayamayacak olduktan sonra erkek olmuşum neye yarar, kadın olmuşum neye yarar, heteroseksüel olmuşum neye yarar...
Ben hayatımı toplum veye heteroseksist değerler için yaşamıyorum ki; KENDİM İÇİN YAŞIYORUM, YAŞAYACAĞIM VEYA YAŞADIM diyelim...
Ne oldu ben hayatımı eşcinsel olarak yaşayınca; ailemin itibarı 3 paralık mı oldu; hayatlarını yaşayamadılar mı benim yüzümden; umurlarında bile olmadı...
Hayatlarını aileleri için yaşayan eşcinsellerin ailelerinin başı göğe mi değdi; ödüllendirdi mi heteroseksist sistem onları?
Geçiniz bu safsataları...
Bazı eşcinsel çocuklar falan da ailemi üzmek istemiyorum diyor ya... Onlar da geçsinler.. .
1. Ailelerini zaten üzecekleri kadar üzmüşlerdir eşcinsel olmalarından dolayı; eşcinselliklerini aileleri için feda edince az mı üzülecek aileleri?
2. Aileleri üzmek falan değil eşcinsellerin kafaya taktıkları; eşcinsellikleriyle tam anlamıyla barışamamaları; insan varolan bir gerçeğe inansa, ailesinin saçmalıklarına ne kadar boyun eğer..? Hep bir "acaba?" sorusu var onların da kafalarında...
Acaba hasta mıyım, acaba iyileşebilir miyim, acaba günaha giriyor muyum..?
Eşcinseller..! Aileler sizi falan düşünmüyor... Sadece cahilliklerinden ve dolayısıyla korkaklıklarından dolayı kaybedecekleri itibarlarını düşünüyorlar ve bunun için kanatlarınızı kesiyorlar, hayatlarınızı ellerinizden alıyorlar; içinizden geldiği gibi yaşayamamanız için...
İnanın sizin hayatınızı içinizden geldiği gibi yaşayamamanız, mutsuzluğunuz hiç umurlarında değil..
Bence onlar heteroseksizmin birer kuklaları...
Ailem ben eşcinsel olarak yaşayınca üzülecekse, varsın üzülsün, BIRAKINIZ ÜZÜLSÜN ki üzülmeyecekler biliyorum, öyle de olduğunu deneyimledim...
Aileler içgüdüsel veya toplumsal varoluşları için çocuk yapıyorlar...
Hayatları boyunca çocuklarını kendilerine köle yapmaya hakları yok ki...
Çocukların, ailelerinin istediği gibi yaşaması köleliktir evet...
Ailelerin her şeyi çocuklarından daha iyi bildiğine dair hiçbir kanıt yok; onlar sadece öğrendiklerini, geleneksel değerlerini yaşatmaya, dayatmaya çalışıyorlar çocuklarına...
Bilgiden, değişimden, zamandan bihaberler... Haberleri olsa bile onlar için önemli olan yerinde saymak...
Yoksa çocuklarının çağa uymalarından, içlerinden geldiği gibi yaşamalarından ve dolayısıyla en önemlisi eşcinselliklerinden dolayı mutlu olmalarından rahatsızlık duymazlardı...
EŞCİNSELLİK, EŞCİNSELLERİ MUTLU EDİYOR!
Nereden biliyorsunuz sana kötü gelen bir şeyin başkasına da kötü geldiğini..?
Çocuk senin diye, sana benzemesi şart mı?
Doğaya bakıyorum... Her canlı belli bir süre sonra hayatını yaşıyor...
Beni birileri dünyaya getirmiş olabilir ama ben başlı başına bir kütleyim, bir enerjiyim... Yani beni dünyaya gelmeme aracılık edenler, benim hayatımda nereye kadar en öncelikli olabilir..?
Ben, ben olarak yaşamazsam, çevremdekilere nasıl faydam olabilir..?
Düşünseniz ya beni... Heteroseksüel evlilik yapmışım, çoluk çocuğa karışmışım ve torun sahibi olmuşum... Ama hayallerimde hep erkekler... Yani ne diyeyim şimdi ben böyle bir hayata...
Son doktora götürülen bir eşcinsele doktor demiş ki... Cinsel yönelim çevresel faktörlerin etkisiyle oluşur... Hadi oluştu diyelim. Heteroseksüellik de çevresel faktörlerin etksiyle oluşmuştur öyleyse... Onun da aslı astarı yoktur, yani genetiksel değildir sizin dediğinize göre... Peki niye heteroseksüellik tek doğru olsun? Sonradan oluştuysa her ikisi de sonradan oluşmuştur, yanlışsa her ikisi de yanlıştır... Cinsel ayrımcılık mı belirliyor neyin doğru neyin yanlış olacağını?
Ne diyecek doktor da... "Eşcinsellik doğaldır, bırakın çocuklarınızı heteroseksüelleştirmeyi" mi? O zaman nasıl para kazanacak doktorlar; yani aileleri memnun edemeyecek doktora homofobik aileler eşcinsel çocuklarını tedavi ettirmeye götürürler mi?
Çark heteroseksistçe işliyor işte.
Bakınız, eşcinsellerin eşcinsellikleriyle ilgili sorunu olamaz, olmamalı... Dışarıdaki homofobik sorunlara boyun eğmektense, onlarla mücadele etmek bizi daha huzurlu kılacak ve neticeye götürecektir...
Tamam, ekonomik sebeplerden dolayı falan bağımlılıklarımız olabilir ama sonuçta kendi ayaklarımız üzerinde durma arzumuz varsa, ha üç yıl önce olmuş, ha beş yıl sonra olmuş...
Ailenizle aranızın açılmaması için, onların eşcinselliğinizi kabul süreci için bu denemeleri olgun bir şekilde karşılayabiliyorsanız da gene sorun yok...
Ama bu homofobik kısırdöngü hayat boyu devam edecek gibiyse, ya orada dur diyeceksiniz saçmalıklara, ya da gıkınızı çıkarmadan teslim olacaksınız heteroseksizme. Hayatınızı kendi ellerinizle teslim edeceksiniz yani...
Bir şeyleri kavrayabilme kapasiteniz varsa, homofobiyi çok uzatmanın alemi yok.
Şu yanlış söylemin de aslının astarının olmadığının altını çizmekte fayda var... Yaşlanınca sana kim bakacak!
Heteroseksüellere yaşlanınca heteroseksüel çocukları çok mu içten bir şekilde bakıyorlar sanki?
Heteroseksüel bir hayatta, heteroseksüel bir kadın ve heterososeksüel çocuklar benim ne kadar gelecek garantim olabilir..?
Neden anne-balara yaşlanınca eşcinsel çocuklar bakıyor hiç düşündünüz mü?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder