Dün gibi daha... Sırtında raket çantasıyla çok profesyonel bir giriş yapmıştı Kathy spor salonuna. Ulaş tanıtmıştı bize kendisini... Çok iyi badminton oynuyordu. Ayrıca paraşütçü ve pilot idi. Sportifti anlayacağınız. Hobiden öteydi sporculuğu. Badmintonda Antalya bölgesi derecesi vardı. Zaman zaman eşi ve çocukları da katıldı badminton oyunlarımıza. Bize çok şey öğretti badmintonda. Antrenmanlar yaptırdı, teknikler gösterdi... Ama en önemlisi insanlığı öğretti uzaklardan gelip mülteci olarak bulunduğu süreçte Denizli'de bize. İnsanlığı öğretti derken, aslında ne kadar iyi bir insan olduğunu anlatmak istedim. Hiç kızmadı, hiç öfkelenemedi. Pozitif baktı hep bulunduğu süreçte... Bildiklerini paylaşmayı ve öğretmeyi sevenlerdendi. Profesyoneldi ama hiç kıskanç değildi başarı konusunda. Sadece oyununa bakıyordu; yenmeye ve yenilmeye değil. Biz Denizli Badminton Topluluğu olarak bir aile gibi olduk ve O da ailemizin bir parçalarından biri. Önümüzdeki hafta gidiyor ama kalbimiz hep onunla olacak. Gönlüm hiç gitmesinden yana değil ama herkesin özgürce istediği gibi bir hayat yaşama hakkı var. Umarım gittiği ülkede de çok mutlu olur; başarılı olacağından hiç şüphem yok yalnız. Ona, bize kattıkları için kocaman teşekkürler... Güzel yolculuklar, iyi bir yaşam diliyorum... Unuttum... Kathy Türkçe bildiği için, diğer İranlılarla bize tercümanlık da yaptı, bir anlamda da elçilik. O gidince işimiz biraz zor. Tek çaremiz Efsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder