31 Ağustos 2014 Pazar

Ölüme sürgün


Dün gece İstanbul'da bir otelin sahipleri, yöneticileri, çalışanları işbirliği yapıp, pencerelerinin önünde yatan kedileri rahatsızlık veriyor diye, kolilere ve çuvallara koyup ağızlarını bantlayarak denize atmışlar. Bu bir iddia değil; karakolda, emir alarak bu işi yaptıklarını itiraf etmiş personel.

Ne diyorsunuz bu işe ey insanlık? Vicdan denilen şey hiç mi kalmadı? Bu dünya sadece insanların mı ki? Bir canlının bir canlıdan rahatsız olma hakkı var mıdır? Ki kedilerin ne zararı var insanlara? Bu rahatsızlık acaba kendi kafanızda olan nefretten olmasın? Nefrete çözüm müdür canlıların yaşama haklarını ellerinden almak? O nefretiniz bugün hayvanlara, yarın insanlara oluyor örneklerde görüldüğü üzere.

Hiç düşünmüyor musunuz bazı insanlar canlıları severlerken, ve bu sevgi paylaşımı ile mutlu olurlarken, hatta hayat bulurlarken, yaşama sevinci yakalarlarken, bazı insanlar canlılardan niye nefret ediyor? Bunun açıklamasını yapmaya dilim varmıyor. Evet çok sevmek, ayrım yapmadan sevmek sağlıklı bir ruh halidir, sevgisizlik ve nefret sağlıklı bir durum değildir.

Bir insan hele ki çıkarları için diğer canlı türlerinden rahatsız oluyorsa, artık insanlığın sorgulama aşaması için bile geç kalınmış demektir. Kaybedecek bir şeyimiz kalmış mı ki de neyi kazanacağız artık; daha doğrusu neyi kazanacakLAR?

İnsanların bu kadar ahlaktan, vicdandan, insanlığa dair erdemlerden bahsetmelerinin sebebi, bu erdemlerin olmayışından ve bu boşluğu-yokluğu kapatma gayretinden mi? Yani insanlıktan bahsedeceksin ama canlıları yok edeceksin.

Nasıl bir şey insanlık, birisi bana anlatabilir mi? Şu içinde yaşadığımız dünyanın insanlarının, insanlıkla alakası var mı gerçekten? Koskoca dünyaya, kilometrelerce genişlikteki araziye sığamamanın mantıklı bir açıklaması olabilir mi? Yarım metre karelik insanın derdi nedir ki de milyonlarca kilometrelik dünyayı gasp etmeye çalışıyor?

Sadece kendi kafalarına göre bir dünyada, çıkar için katliamın mübah olduğu bir dünyada mutlu olabileceklerini mi zannediyorlar? Sadece şekilci insanların yaşadığı ve paranın kazanıldığı bir yaşam, yaşam mıdır? Siz robot musunuz da sadece çıkar dünyasının kurallarına göre yaşıyorsunuz?

Acımasızlık bile duyarsızlığınızın yanında solda sıfır kalır. Siz hislerinizi yitirmişsiniz bence. Verilen emirleri sorgulamadan uygulamanın başka bir anlamı olabilir mi? Git öldür diyorlar, siz de öldürüyorsunuz? "O sadece bir hayvan" mı dediniz; evet hayvan, insandan daha insancıl bir hayvan. Bari insanları kolileyip denize atmıyor hayvanlar.

Hayat devam ediyor ama başka canlıların yaşama hakları ellerinden alınarak ve de sevgisiz bir şekilde, sevginin nefrete dönüşmüş haliyle, nefretin normal bir duygu haline gelmesiyle; senden nefret ediyorum, ben de senden nefret ediyorum! Ve koskoca insanlar alemi seyirci kalıyor bu nefrete.

İnsanların yaşamı bana, içinde şiddet, nefret ve cinayetin olduğu bilgisayar oyunu gibi geliyor. Yoksa bu kadar vicdansız olunabilir mi, bu kadar seyirci kalınabilir mi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder