Onlar hayatın çocuklarıysa, sorumlusu da ben değilim!

Sting milyonlarca dolarlık veya sterlinlik servetini çocuklarına bırakmayarak, bir anlamda yeni kuşakların özgürlük isyanlarına ironik bir şekilde cevap vermiş de oluyor. Hani hep kuşak çatışması vardır ve gençler ailelerinin kendilerini anlamadıklarını söylerler ya... Hatta Halil Cibran bir şiiriyle çok güzel durmuştur çocukların özgürlüklerinin yanında, "Onlar sizin değil, hayatın çocuklarıdır" diyerek. Sting de bir nev-i "Onlar hayatın çocuklarıysa, sorumlusu da biz değiliz; herkes kendi sorumluluğunu bilsin" mahiyetinde adresine mesaj gönderiyor ders niteliğinde.

Aslında Sting'inki, çocukların özgürlük anlayışına karşıtlık değil, onlara sorumluluk bilincini de yüklemek. Yoksa Sting'in hayata bakış açısında özgürlük karşıtlığı diye bir şey olabilir mi; Onunki çocukları daha bir üst seviyeden serbest bırakmak, yani dışarıya karşı özgürlükten öte, kendi içlerinde de bir bağımsızlık, kendi ayaklarının üzerinde durabilmeleri için özgüven kazandırmak gibi bir şey. "Özgürlük mü istiyorsunuz, alın size özgürlük, hatta hayatın nasıl yaşanılması gerektiğini kendiniz bulacak kadar özgürlük" demek istiyor Sting.

Bu kadar özgürlük çocukları sorumsuz veya başarısız yapar mı; hayır, tam tersi daha sorumlu ve başarılı yapar. Çünkü kendilerine verilen özgürlüğün onların iyiliği için verildiğine dair bir bilinç olacaktır mutlaka.

Bu örnekten geleneksel toplumların çocuklarını düşünerek baskıcı olmadıklarını kolaylıkla çıkarabiliriz. Çünkü çocuklara yapılan kısıtlama, aslında kendi zihniyetimizi çocuklara uygulamaktan başka bir şey değil; bir anlamda bencilliğimiz, narsistliğimiz, belki de kendi başarısızlığımız... Baskı kendi içimizde olmasa, çocuklara uygulamayız ki.

Korumacılıkla falan alakası yok çocuklara yaptığımız baskının. Yani muhafazakar iktidarların, özgür çocukların başlarına getirdikleri olumsuzlukların sorumluluğunu "başıboş bırakırsanız olacağı bu" anlamında ailelere yüklemeleri falan, aslında kendi suçlarını örtme çabasından başka bir şey değil.