27 Nisan 2014 Pazar

Eşcinsellerin anne-babaları çocuklarını değil, kendilerini düşünüyorlar

Bugün, buralı olup da şehir dışında yaşayan eşcinsel bir arkadaşımla buluştum memleketine ziyarete geldiği için. 40 yaşlarında. Babası da 70 küsur. Bu arkadaşımız yıllardır başka şehirlerde yaşıyor, çalışıyor. Üstelik ailesinin ekonomik durumu iyi olmasına rağmen. Ama heteroseksist baskıya katlanamıyor arkadaşım. Ailesinin yanında yaşaması için, ailesinin dediklerine boyun eğmek zorunda. Onların istediği veya kurduğu işte çalışacak, evlenecek, çoluk çocuğa karışacak... Çünkü yaşı 40'a gelmiş ve ailesi çevrenin baskısını hissediyor üzerlerinde: ne olacak sizin bu oğlanın halleri! Yani 40 yaşına gelsen de kendi kararlarını kendin veremiyorsun. Verirsen de ailenle sıcak ilişkin kalmıyor.

Aile neden çevresine direnmiyor da kendi öz çocuklarına baskı yapıyor? Çünkü söz konusu olan erkeklik gururları, şerefleri. Erkeklik beklentisi olan çevreye karşı başları eğik. Hep bir şey anlatmak zorundalar belki çocuklarının durumlarıyla ilgili. Ama bu, onların homofobik olmaları için geçerli bir sebep olamaz.

Ama çocuklarının özgür iradesini anlatmak yerine kendilerini kurtarma derdinde aileler. Çocuklarının geleceği falan hikaye. "Ne yaptın, ne ettin, başında bir bela var mı, bir sorunun var mı, yapabileceğimiz bir şey var mı?" diye sormayan bir ailenin, çocuklarının geleceğini düşünmesi söz konusu olabilir mi? Kendi istedikleri gibi davranmadıkları için eşcinsel çocuklarını kavgayla, dayakla evden kovan aileler, aynı aileler değil mi? Ne oldu da çocuklarının geleceğini düşünmeye başladılar acaba?

Bir insan heteroseksistse, çocuğunun geleceğini falan düşünmez. Samimiyse, onun yapısına uygun geleceğini düşünsün. Bir inatlaşma var, bir direnme var eşcinsel ailelerinde. Çocuklarını illa ki heteroseksüel yapma derdindeler. "Öte dünya"ya başları dik gitmek istiyorlar çünkü. Alimallah çocuklarını iyi yetiştiremediklerine dair hesap-mesap da sorulabilir. Ama öncelikle çevrelerine ispat etmeleri gerekiyor heteroseksüel çocuk yetiştirdiklerini.

Aileler eşcinsel çocuklarını düşünselerdi, homofobi diye bir şey olmazdı. Çünkü bir toplumun en küçük yönetim birimi ailedir. Eğer homofobi ailelerde halledilmiş olsaydı, toplumda homofobi olmazdı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder