30 Mart 2014 Pazar

Koskoca bir hayat avuçlarımın içinden kaydı gitti

Koskoca bir hayat, hayatım, göz göre göre avuçlarımın içinden kaydı gitti. 
Yoksa benim için en iyisi bu muydu?

Evet hiçbir şey yapamadım.
Yapmak istemedim belki de;
bu kadarını istedim,
bu kadarını yapabildim.
Belki de benim için daha iyisi yoktu.
Daha iyisinin ne olduğunu da bilmiyorum,
Çünkü ben, istediğim gibi, yapabileceğim kadarını yaptım.
Potansiyelim vardı da ben mi değerlendirmedim sanki.
Belki şans, potansiyelimi farklı bir boyutta değerlendirmemi sağlayabilirdi
ama onun da bir sonu olurdu;
olmayan bir şeyi şansla ne kadar yükseltebilirsin ki?
Sanırım geçen yıllara değil de,
az kalan yıllarımı üzülüyorum.
Bir şey yapamamak değil de, bir şey yapamayacağımı bilmek belki de kafamı bozan.
Emin olduğum bir şey var;
hiç kimseden, hiçbir şeyden şikayetçi olma hakkımın olmadığı.
Her şeyin sorumlusu kendimim;
yatıklarımın da, yapamadıklarımın da.
Engelleri ne kadar aşmak istedim ki?
Engel var mıydı?
Engel var mıdır?
O engeller kafamızın içinde olmasın;
dışarıdakiler de sadece bahane.
Engel kendimiz, diğerleri de sadece bahane.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder