Bir yıl içinde 7. kedim de ölüme gitti

2-3 gündür yavru kedilerimin annesi de durgundu, bir şey yemiyordu ve dün gittikten sonra dönmedi. Umarım o da ölüme gitmemiştir. İnsan bir süre sonra ölümleri bile kanıksar hale geliyor. Çünkü çaresizlik yüzünden tepki veremez hale gelebiliyorsun. Bu belki de doğanın bozulmuşluğunun bir ifadesidir. Canlılar kendilerine bahşedilen süre kadar bile yaşayamıyorlar. Sebebi ne? Söylemeye gerek var mı; İnsanlar. Ne tuhaf değil mi; Canlılar ve insanlar ayrımı yapar hale gelmişim. Bir tarafta canlılar, bir tarafta cana kıyanlar. Hepimiz hayvan türündeniz ama konuşabiliyoruz diye dünyaya hakim olmuşuz, her şeyin bizim için yaratıldığına inandırmışız kendimizi. Belki de her şey erkeklik için, erkekliğin gücünü koruma adına. Siz kaç tane can alan, egosuna yenilip de canlı öldüren kadın, eşcinsel gördünüz? Tabi erkekliği özümsemiş herkes bir cana kıyabilir ayrı mesele. Cinsel yönelimin, cinsiyet kimliğinin toplumsal cinsiyetle, heteroseksizmle alakası olamayabilir ama egemen kimlik cinsiyet ve cinsel yönelime indirgenirse alakası olur tabiki de. Ben gerçek insanlıkta vicdan olduğuna inanıyorum ve bir cana kıymayı akıl ve mantık dahilinde kabul edemiyorum. Akıl ve mantık dahilinde diyorum bakınız! Tek dileğim avcılık döneminde bir an evvel kurtulmamız. Artık beslenme alışkanlıklarımızdan varoluş gerekçelerimize kadar medenileşelim diyorum. 1 yıl bile olmadan 7 kedim ya zehirlendi ya da eve dönmedi. Ben bu durumu insanların zararı dışında açıklayamıyorum. Arkadaşım diyor ki, "Bundan sonra kedi sahini olma". Benim kedi sahibi olmak gibi bir düşüncem yok ki. Sadece elimden geldiğince hayatı onlarla paylaşmaya çalışıyorum doğamdan uzaklaşmamak adına, insanlık adına, vicdan adına. Şu anda evimizde sahibi tarafından sokağa atılan maviş gözlü pamuk gibi Ankara Kedisi'yle yavrulardan Prenses kaldı.