1 Şubat 2013 Cuma

Eşcinseller görünür oluncaya kadar hasta sayılmıyorlar

Oysa biz hep eşcinseldik

Bugün Kaos GL'de Jake Evgeni'nin "Bize 'Hasta' Diyorlar" yazısını okudum. Jake'in de dediği gibi kendi yazılarımda da çok defa altını çizdim eşcinselliğin hem fiziksel, hem de psikolojik olarak hastalık semptomlarıyla yani belirtileriyle hiçbir alakasının olmadığını. Hasta olan hastadır; Ya götü ağrır, ya başı. Ya da ruhsal olarak arızalı olur. Oysa eşcinselliğin insanları hasta yaptığına dair hiçbir kanıt olmadığı gibi, ben cinsel yönelimi hastalık olarak görenlerin kesinlikle tedaviye ihtiyacı olduğuna inanıyorum. Çünkü bir insan gerçekleri göremeyecek kadar önyargılı olabiliyorsa, psikolojik bir arızası vardır mutlaka. Eşcinsellik "hastalık" diyince hastalık olduğuna inanılıyorsa, inanan kişi ya gerçekten ruh hastasıdır, ya da gerçekleri öğrenme yetisinden yoksun bir kapasiteye sahiptir, yetersizlik vardır. Zaten kolaycacık yönlendirilenleri çok da sağlıklı bulmam. Sağlıklı beyni olan bir insanın doğruyu yanlışı ayırt edebilecek kadar bir aklı vardır değil mi? Eğer bu aklı kullanamıyorsa, körü-körüne balıklama atlıyorsa olaylara tehlikelidir ve hem çevresine, hem de kendisine zarar verecek bir yapıdadır.

Bugüne kadar çok ince bir ayrıntıyı es geçmişim eşcinselliğin hastalık denmesiyle ilgili olarak. Eşcinsellik hastalıksa, yakınınızdaki eşcinsellerin eşcinsel olduğunu öğreninceye kadar hasta değiller miydi? Siz kişinin eşcinsel olduğunu öğrenir öğrenmez mi hasta oldu bu kişi? Oysa yıllarca birarada yaşarken hiç hasta olarak görmüyordunuz. Oysa o kişinin eşcinselliği sizin tanıdığınızdan beri var ama siz sadece nasıl ve kiminle seviştiğini bilmediğiniz için onu hasta olarak görmüyordunuz. Ne zaman sevişme, sevme şekli sizinkinden, yani heteroseksüellikten farklı olduğunu öğrendiniz, yakınınızdaki kişiyi hasta olarak görmeye başladınız. Eşcinselliğini öğrenmeseydiniz hasta olarak görmeyecek, sağlıklı olarak görmeye devam edecektiniz.

Sanırım sizler herkesin birbirine benzeyen davranışlar sergilemesini bekliyorsunuz. Hastalık bu değil midir, kişinin birey olamaması değil midir? Sadece cinsel yönelim de değil. Başka konularda da herkesin heteroseksizmin dayatmalarına boyun eğmesini istiyorsunuz. Tabi siz koşullanmışsınız ya heteroseksizmin değerlerine, sadece onların normal olduğuna inanıyor, heteroseksizme uymayanları da anormal olarak görüyorsunuz. Gerçekten bu kafada olanların tedaviye ihtiyaçları var. Kişinin hür iradesiyle kendini gerçekleştirmesi demektir sağlıklı olmak. Kurallara uyup kendisi olamayan hasta bireyler olmamızı istiyorsunuz ama bizler sağlıklı birer eşcinsel olacağız. Kendinize benzetmek için eşcinsellere yaptığınız işkence yetmedi mi daha? Eşcinselleri doktor-doktor dolaştıracağınıza, "hasta" diye dışlayacağınıza, önce kendi aklınızı başınıza toplamanın yollarını arayın.

Hadi heteroseksüel evlilik gerçekleştirdik, sizleri torun-torba sahibi yaptık, siz istediğiniz için evlenerek karşı cinsi de mutsuz ettik diyelim, bundan nasıl bir tatmin sağlayacaksınız ki? Eşcinsellerin heteroseksüel davranış sergilemesinden size giren-çıkan ne onu anlayamıyorum. Ben bir kadını becerince, bundan yakın çevrem nasıl bir orgazm yaşayabilir ki? Onların tek derdi heteroseksistçe toplumsal varoluş. Yoksa ailelerin çocuklarını düşündükleri falan hikaye. Çocuklarını düşünseler, çocuklarına "eşcinsel" diye şiddet uygularlar mı, onları tedavi ettireceğiz diye daha da bunalıma sokarlar mı, hatta öldürürler mi?

Eşcinseller kendilerini düşünmeyenleri niye düşünüyorlar da bu işkenceyi çekiyorlar ki? Ailelerinin baskılarına boyun eğince kim mutlu oluyor? Eşcinseller mi, aileler mi? Hiçbirisi. Mutluluğun tek çaresi herkesin kendi olması, kendi doğasını çevresine kabul ettirmesi. Kabul eden kabul eder, etmeyen de eninde sonun da kabul eder. Etmezse de, "Eşcinsellik hastalık, benim çocuğum da hasta" diye hasta-hasta hayatını sürdürür.

Eşcinsel karşıtlarına karşı yapılabilecek tek şey, onları psikoloğa götürüp tedavi ettirmek!!! Eşcinselliğe dair çok da anlatılablecek şey yok aslında. Sen karşı cinsi seviyorsun, ben kendi cinsimi. Kabul ettirmenin tek yolu, bir eşcinsel olarak eşcinselliğinden emin olmak ve bunu çevrene, herkese, bütün dünyaya hisettirmek. Biz ne kadar eşcinsel olduğumuzu gösterirsek, eşcinselleğin hastalık olduğuna dair önyargı kendiliğinden silinecektir.

Bütün eşcinseller açılınca bir bakacaklar ki, ailede en az 1-2 kişi eşcinsel, akrabalarda tonlarca eşcinsel var. Gittiği doktor, çocuğunun öğretmeni, davasını savunan avukatı da eşcinsel. Bir bakmış karısı veya kocası da eşcinsel, hatta Belediye Başkanı da, hatta... Sonra düşünecek-ler: "Bütün insanlar mı hasta, yoksa ben mi hastayım?" diye. Anlayacak ki, heteroseksüeller eşcinsellerle birlikte yaşıyorlar ve heteroseksüellik normal karşılandığı için daha çok görünüyor, eşcinsellik anormal karşılandığı için daha az görünüyor. Fazla görünmediği için de eşcinsellik hastalık muamelesi görüyor.

Eğer eşcinsellik hastalık olsaydı, mecburiyetten gizlenen bu eşcinsellerden size-heteroseksüellere de eşcinsellik bulaşmaz mıydı veya bir zararını görmez miydiniz? Hastalıksa, bırakın el-kol temasını, yıllarca eşcinsellerle yatıyorsunuz ve onlardan çocuk sahibi oluyorsunuz, niye eşcinsel olmadınız öyleyse? Eşcinsellik insanları anormal yapsaydı fark etmez miydiniz?

Cinsel yönelim öyle bulaşıcı bir şey olsaydı, heteroseksüellik de bize bulaşırdı. Çünkü eşcinsel yönelim hastalık sayılabiliyorsa, heteroseksüellik de eşcinsellik gibi bir cinsel yönelim olduğu için, onun da bulaşma ihtimali olurdu değil mi? Üstelik bu kadar görünür ve takdir edilirken, eşcinseller heteroseksüellikten niye etkilenmiyorlar hiç düşündünüz mü? Demek ki bu bizim yapımız. Kabul etmekten başka çareniz yok.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder