Eşcinsellerin Anne-Babaya Torun Verme Mecburiyetleri de Yok!
Ünlü "eğlendirici"lerimizden birinin babası demiş ki, "Yıllarca bize torun yerine kedi-köpek sevdirdin". Bu sözleri duyunca eğlendiricimizin kendi deyimiyle başından kaynar sular dökülmüş. Aslında dökülmemesi gerekir. Çünkü herkes neyin ne olduğunu zaten bildiği için şaşılacak bir durum yok. Sadece kendimizi kandırıyoruz "Eşcinselliğimiz bilinmiyor" diye. Sen kalk en feminen şekilde davran, "Sahnede kadın olmayı seviyorum" de, sonra da başına kaynar sular dökülsün!
Anneler-babalar da biliyor çocuklarının eşcinsel olduğunu, çocuklar da biliyor anne-babanın her şeyin farkında olduğunu. Yüze vurulmadığı-dile getirilmediği sürece, heteroseksizm rahatsız edilmediği için kimse sesini çıkarmıyor. Eşcinselliğin toplumsal cinsiyet kalıplarına uygun yaşanması, kimsenin eşcinselliğiyle gurur duymaması bu sessizliği sağlayan sebepler. Açık bir şekilde eşcinselliğini yaşa, farklılığınla gurur duy ve bunun mücadelesini yap bakalım yapabilirsen. Zaten yapabilme seviyesine geldikten sonra eşcinsellik sorun olmaktan çıkacaktır.
Erkek egemen dünyada herkesin bir erkek, bir erkeklik beklentisi var. İste eş olarak olsun, ister aile olarak olsun, isterse güvenlik açısından olsun. Öyle inandırılmış ki insanlar gücün erkeklikte olduğuna, erkeklikten tam randıman alınmadığı durumlarda insanlar 11 şiddetinde yıkıma uğruyor.
Nedir bu beklentiler? En başta biyolojik cinsiyetine, yani erkeklik bedenine hem giyim-kuşam, hem de davranış olarak uygun davranacaksın, "arka"nı kollayıp namusunu koruyacaksın, sonra da evlenip çoluk-çocuğa karışacaksın ki, anne-babana torun yerine kedi-köpek sevdirmeyeceksin. Çünkü bunlar ailenin topluma karşı başını eğdirmeyeceği, dünyayı erkeklik üzerine döndüren temel koşullar. Bunları yerine getirirsen, yaptığın olumsuzluklar görmezden gelinebilir veya affedilebilir.
Anne-baba başta olmak üzere tüm toplumsal birimlerin beklentisi, heteroseksizme karşı fedakarlık. Heteroseksizm de başka bir dünyada varolan bir Cellad değil aslında. Sistemin parçaları olan kendimiziz heteroseksizm. Maddi-manevi bu beklentilerden, fedakarlıklardan çıkarımız var. Çıkarımız olmasa kaybedecek bir şeyimiz olmaz ve heteroseksizme sırtımızı döner içimizden geldiği gibi yaşarız. İnsan kendi olabildiği sürece, içinden geldiği gibi doğasına uygun yaşadığı sürece kim hesap sorabilir ki? Hesap, hesap verme zeminin yaratan, hesap vermeye razı olan acizlerden, kendi gerçeğinden kaçandan-korkandan sorulur ve toplumsal beklenti içine girilir. Açık bir şekilde ve gururla "Ben ibneyim, ben topum, ben homoseksüelim, ben eşcinselim" dedikten sonra, kim neyin hesabını soracak ki? Kendisiyle barışık olanlara en fazla "İbne, top" derler, "deli" derler, "ahlaksız" derler. Adını ne koyarsan koy, zaten öyle değil miyiz? Kendimizden kaçınca daha mı değerli oluyoruz? Açık bir eşcinsel olarak kendimize, eşcinselliğe, doğaya saygımız olur bari. Eşcinselliğimizi saklayarak, başkalarından gelecek olan saygının samimiyetine inananız var mı?
Hem heteroseksizme istediklerini verince, mesela evlenip ana-babamıza torun verince, eşcinselliğimiz normal karşılanmayacağına göre niye enayilik yapalım? Eşcinsel olduğumuz halde tüm toplumsal erkeklik görevlerini yerine getirince görmezlikten mi gelecekler eşcinselliğimizi? Bunca erkeklikten sonra, bunca alıştırmadan sonra yüzümüze daha okkalı tükürmeyecekler mi? Evlenip çoluk-çocuğa karışınca, anne-baba dışında eş ve çocuklar da ortaya çıkıp, üzerimizdeki baskı ve rezil edilme kat sayımız artmayacak mı? Siz hiç eşcinsel ortamlarında babasının adının telaffuz edildiğini duyan ve babasından bunun hesabını soran çocukların olduğunu duymadınız mı? Bana daha güçlü saldırmaları için mi erkek olayım? Açık bir eşcinsel olarak heteroseksist sistemi beslememiş olurum ve mücadele edeceğim cephe fazlalaşmamış olur en azından bu sayede.
Bir de anne-babalar eşcinsel çocuklarının evlenip çocuk yapmalarını gelecek güvencesi olarak düşünürler ya, külliyen yalan. Sanki heteroseksüel çocukları kendi geleceklerinin güvenlik garantisi olmuş da, torunları eşcinsel çocuklarının güvencesi olacak. Hepsi kendinin, toplumsal saygınlığının derdinde. Anneler-babalar heteroseksüel çocuklarıyla gurur duydukları gibi, eşcinsel çocuklarıyla heteroseksizme rağmen gurur duymadıkları sürece, kimse inandıramaz beni bu samimiyetsiz düşünmelere. Eşcinsel çocuklarını düşünen anne-babalar yok mudur? Vardır ama bunu milyonlara genelleyemeyiz. Ama bir gerçek var ki, eşcinsel çocuklar heteroseksüel çocuklardan daha bir gelecek güvencesi oluyor anne-babalarına. Zamanında eşcinsel olduğu için anne-babası tarafından dışlandıkları halde, yaşlandıklarında dışlayan anne-babalarına bakan eşcinsel evlat örneği çok çünkü.
İkiyüzlülük sadece gönüllü veya mecburiyetten çaresizce heteroseksist olanlarda mı? Eşcinsellerimiz de karşı oldukları sistemi destekliyorlar bilerek veya bilmeyerek. En sık rastlanan iki yüzlülük de, ailelerini düşündükleri için evlenip, çoluğa-çocuğa karışmaları. Eşcinsellerin ailelerini düşünmeleri de külliyen yalan. Bu tür eşcinseller, eşcinsel olarak yaşamaya cesareti olmayan eşcinseller. Aileni düşünüyorsan, eşcinselliğini hiç yaşamaman gerekmez mi? Hakkındaki eşcinsellik dedikodusu almış başını gitmiş. Evlensen ne olacak, çocuk sahibi olsan ne olacak. Aileni evlenerek, torun sahibi yaparak mutlu ettiğini mi sanıyorsun? En önemlisi sen ne kadar mutlusun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder