Evet, eşcinselliğini çevrene, topluma itiraf edebilmek marifetlerin en büyüğüdür, eşcinsel hak mücadelesinin, aktivistliğin temelidir. Tek başına ne yaparsan yap, olmuyor, olmuyor, olmuyor! O yüzden tek bir itiraf bile eşcinsellerin hak kazanımı ve insanca, diğerleriyle eşit bir şekilde yaşayabilmesi için çok büyük önem arz ediyor. Eşcinsellerin bilinçli olması tabiki de çok önemli ama ilk etapta eşcinselliklerinin arkasında açık yüreklilikle durabilmeleri gerekiyor. Tabi kendinle, eşcinselliğinle barışabilmek de bilinç dahilinde bir şey ama cesaretini toplayıp bir anda dile gelebilmek de çok önemli ilk aşamada.
Bir çoğu, hatta bir çok eşcinsel "Zaten biz onun eşcinsel olduğunu biliyorduk" gibi açıklamasına gerek olmadığın ima eden cümleler kuruyorlar bunun, açıkça açılmamanın nelere sebep olduğunu düşünmeden. Herkes kimin ne olduğunu biliyor ama bilmek eşcinsellerin eşit ve insanca şiddete, nefrete maruz kalamadan, cinayete kurban gitmeden yaşamasına, eşcinselliğin kabulüne, eşcinsellerin ayrımcılığa maruz kalmamasına yetmiyor.
Hatta eşcinsellerimiz itiraftan da önce eşcinselliklerini inkar bile ediyorlar. Erkek rollerine bürünüyorlar, evlenip çoluk-çocuğa karışmak istediklerini söylüyorlar, evliliğin kısmet meselesi olduğu, iyi bir kısmet çıkmadığı yalanlarının arkasına sığınıyorlar. Kimisi aşka, evliliğe vaktinin olmadığını söylüyor, kimisi daha ileri gidip, nişanlanıyor, nişanı bozuyor, kimisi evlenip boşanıyor, kimisi (Aslında kimisi değil, geneli diyebiliriz.)eşcinsel olmasına rağmen karşı cinsle yatıp çocuk sahibi bile oluyor. Evet bir eşcinsel olarak eşcinsellerin karşı cinsle evlenip çocuk sahibi olmalarını mecburiyetten de olsa hem eşcinselliğe, hem de heteroseksüelliğe saygısızlık olarak görüyorum. Çünkü hiç kimsenin hiç kimseyi ayrımcılığa maruz kalsa da, mecburiyetten de olsa kandırmaya hakkı olamaz, olmamalı.
Kimi eşcinseller de heteroseksüelliği tek ana akım olarak görüp, eşcinsellerin heteroseksist düzeni bozmaya haklarının olmadığına inanıyor. Kimisi de ailesini üzmeye hakkının olmadığı bahanesinin arkasına sığınıyor.
İşte daha bir çok sebep gösterilen bahaneyle eşcinseller cinsel yönelimlerinin arkasında duramayıp, eşcinselliklerini gizli-saklı sadece cinsel tatminle idare etmeye çalışıyor.
İşte bu yüzden bir eşcinselin bile çıkıp da "ben eşcinselim" diyebilmesi, eşcinselliğinden utanmayıp arkasında durabilmesi çok önemlidir. "Ben eşcinselim" diyenler çoğalmadıkça eşcinsel mücadele çok yavaş ilerleyecek, kağıt üzerinde kazanılan haklar da kullanan eşcinseller olmadıkça günlük hayata geçirilemeyecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder