Heteroseksizmin Boşalma Alanı Travestizm

Devran '69 yılında kırsalda doğmuş bir transseksüel.Çoğu eşcinsel gibi o da dünyada kendi cinsine ilgi duyan biri olarak kendini tek zannediyormuş.Çünkü köy yerinde bir benzeri yokmuş.Homofobiyle ilk ailesinde,okulda,köyünde karşılaşmış.Abileri karı gibi davranmaması,babası karı gibi konuşmaması konusunda uyarıyormuş.Halasının oğluyla çocukça da olsa yakınlaşınca cinsel yöneliminden dolayı babasının ilk şiddetiyle tanışmış ve bahanelerle devam eden bu şiddet babasından nefret ettirme boyutuna gelmiş.

Tanrı'ya her gün dua ediyormuş kadın olmak için.Annesinin kıyafetlerini giyip kendince tatminler sağlıyormuş babası ve abilerinden gizli.

Çürük raporu veya sempatik adıyla pembe teskere almak heteroseksizmin eşcinsellere beşinci sınıf bakış açısını beslemiyor mu?Egoların şiddetle tatmin edildiği erkek egemen kültürün eşcinsel bireyleri barış gönüllüsü! olduğu için değil içselleştirdikleri heteroseksizmin kendilerine biçtiği erkek rolü dışındaki rolün gerekliliği olarak askerliği yapmamak istemiyorlar mı?

"Daha askere gitmeden 7-8 sene öncesinden 'Benden asker olmaz' diyordum.Ama o dönemler çürük raporu almak aklımdan bile geçmedi.Askerliği kaçınılmaz mecburi bir görev olarak düşünüyordum.Askerliğim boyunca çok utandım kendimden.Numune gibi herkes bana bakıyordu.Toplu banyo yaparken kendimi sürekli saklıyordum.Hiç ilişkiye girmediğim için eşcinselliğimle ilgili imaları hakaret gibi algılayıp gururuma yediremediğimden bir gün birisini şikayet edip ceza almasına bile sebep oldum.Bölükte bir tane eşcinsel arkadaşım vardı ve onunla adı çıkan başka bir eri de uzaklaştırdılar bölükten."

Kişi kendisine nasıl davranılması gerektiğinin belirleyicisidir bölgesel kültürel farklılıklara rağmen.Eğer çok baskıcı bir bölgede ve de kendini ifade etmede yalnız kalıyorsan kendin olabileceğin uygun ortam bulmak boyun eğmekten çok daha iyidir.Ailesinin onu hiç kaale almaması evden kaçıp şehire diğer abisinin yanına sığınmasına sebep olmuş ama orda da huzur bulamayınca otellerde yatıp-kalkmaya başlamış.

Onun da eşcinselliği ve toplumsal baskı arasında sıkışıp kalmışlığı olmuş.

"Biz de bir laf vardır.'Sigara içip savurmayınca,içki içip bağırmayınca erkek olunmaz' diye.Alkol ve sigaraya o kadar yabancıyken eşcinselliğimden kurtulmak için onlara yöneldim ama kurtulmak yerine kendimle barışmam konusunda sanki cesaretlendim.Ama alkolün esiri olmaktan da kurtulamadım."

Toplum transseksüelleri sanki kendi istekleriyle fuhuş yapıyormuş gibi bir önyargıyla yargılarken kiminle fuhuş yaptıklarını görmezlikten gelip sorumluluğu kendi ötekileştirdiklerine yıkmaktan hiç vicdani rahatsızlık duymaz.Devran da yılma noktasına kadar değişik işlerde çalışmış.

"Çok iş denedim.İnşaattan boyahaneye,mermercilikten yem fabrikasında hamballığa,restoranda bulaşıkçılığa kadar.Ama hiçbirinden ne tam anlamıyla maaşımı alabildim ne de insanca bir muamele gördüm.Cinsel tacizden,ilişkiye kadar her türlü ayrımcı istismarla karşılaştım.Ailemde bile emeğimin karşılığını alamayıp ayrımcılığa maruz kaldığım için evden kaçmamış mıydım zaten.Ama homofobinin ayrımcılığından kaçılamayacağını yaşayarak öğrenmiştim artık."

Fuhuşa başlaması daha sonra da arkadaş edindiği çalıştığı restorana gelen bir travesti tavsiyesiyle olmuş.

"Hayatın her alanında eşcinselliğimden dolayı karşılaştığım ayrımcılık tabii ki yıldırıyordu beni ama bir gün çalıştığım restoranda tanıştığım bir travesti beni fuhuş konusunda cesaretlendirdi.O günden beridir de fuhuş yapıyorum.İş bulup çalışma denemelerim oldu ama nafile.Hala da bir iş bulsam çalışırım.İnsanın cinsel malzeme olarak kullanılıp geçimini sağlaması kolay değil.Hiçbir eşcinselin bir işi olup da ekonomik durumu iyiyken fuhuş yapabileceğine ihtimal vermiyorum."

Eşcinseller genellikle aile-akraba gibi tanıdık çevrelerinin baskısından dolayı büyük şehirlere kaçarlar.Bu kaçış aslında manevi baskıdan kaçış olduğu gibi başkası olmadan yaşamak için toplumsal rollerden bir kaçıştır da.Acaba gittikleri yerlerde kendilerini bulabiliyorlar mı,yoksa tamamen kendilerini kaybedip toplumsal rollere adapte olmaya mı çalışıyorlar?

"Transseksüel olarak yaşamanın iyi bir yerinin-mekanının olduğuna inanmıyorum.İnsan kendisiyle barışıksa çevresel faktörlerin boyutu her yerde aynı hissediliyor.Kendisiyle barışık olmayanlar kendisini tanıyanların olmadığı bir ortamda manevi baskıdan uzaklaşıp kendisiyle yüzleşmekten kurtulabilir ama açık bir eşcinsel olarak görünür olmanın toplumsal baskısının da hafife alınır bir tarafı yok.Ben ticari amaçlı gittim büyük şehire dönem-dönem ama kelle koltukta dolaşma riskini göze alamadım.Hem rant kavgası sadece heteroseksüeller arasında değil ki.Transseksüeller bu konuda daha acımasız.Çünkü ekmek aslanın ağzında onlar için.Paylarına düşen çok az rantı bölüşmemek için birbirlerine heteroseksüellerden daha düşmanlar.Hem onların sistemi bana hiç uymadı.Başlarındaki erkeksilere! para yedirip 'kocamız var' yalanına kendilerini inandırmaktan başka bir şey değil yaptıkları."

Travesti bir toplumda görselliğiyle cinsel yöneliminin tezatlığı erkekliği lekeleyeceği için açık bir gay olmaktan transseksüel olmanın daha kolay olduğu zannedilebilir ama heteroseksizm homofobiyi çıkarına göre ne zaman nerede kullanacağını çok iyi bildiğinden hiçbir LGBT'nin diğerine karşı avantajlı konumu olamaz.

"Transseksüel olup da travesti bir toplumun eşcinselliğiyle yüzleşememiş bireylerine kocalık yapmak homofobiye çanak tutmak aslında.Erkek egemen sistemin yarattığı travestizmin bir parçası olmak zorunda kalabiliyorsun hem transseksüel olarak hem de homofobikler olarak maddi-manevi kaygılar yüzünden.Yaşamak için de eşcinsellik adına bindiğin dalı kesiyorsun tabii.Ama travestizm bu toplumun bir boşalma alanı.Erkekliğin hakim olduğu toplumlarda travestiliğin yaygınlığının ve de onlara toplumsal rol kalıplarının dışına çıkılmadığı sürece müsamaha gösterilmesinin sebebi de bu iki yüzlülük,bastırılmış eşcinsellik.Mimlenmekten korkup kendi cinsiyle beraber olamayanlar 'kadın gibilerle!' beraber olup kendilerini daha kolay aklayabildikleri için,hem toplumsal homofobiyi besliyorlar hem de heteroseksizmi içselleştirmiş translar arasında homofobik tepkilere sebep olabiliyorlar 'Erkek erkek gibi kadın kadın gibi olmalı' düşüncesi hakimiyetinden.Kendisiyle barışmış hiçbir LGBT bireyin bedeniyle çatışacağına inanmıyorum.Bu tamamen çevresel baskıların yarattığı korkuyla kişinin kendisi olamayıp kamufle bir kaçış durumu.Doğada hiçbir canlı aleminde kategori oluşturulup cinsiyet sorgulaması yapılmıyor,bir kalıba uydurulmaya çalışılmıyor kendi aralarında,her canlı da içinden geldiği gibi yaşamaya devam ediyor.Ama sosyal gelişimi geriye götüren ve insanlığı egemenliği altına alan heteroseksizm tüm bireylerini kendine benzetip ilkelleştirebiliyor,benzetemediklerini de ötekileştirip birbirine cephe aldırıyor."

İktidarların bakış açısı ancak görünür olan tehditlere karşı sistematik işler ama sistemin en küçük birimi de yapıdan aldığı cesaretle görevini yerin getirmeyi ihmal etmez.

"Sistematik bir homofobiyle karşılaşmasam da bireylerin şu anki yapıdan aldıkları cesaretle kişisel homofobileri yüzünden artık eskisi gibi güvenle sokağa bile çıkamıyorum.Yaşadığım olumsuzluklar sanki daha büyüğünü yaşayacağımın bir sinyali gibi.Polislerin keyfi kimlik sorgulamaları,sokakta tanımadığım kişilerin sözlü ve fiziksel saldırıları,gittiğim restoranda masadan kaldırılmam gibi..."

Kabahatler kanununa dayanılarak büyük şehirlerdeki transseksüeller sokağa erkek olarak kadın kıyafetiyle çıkıyorsun bahanesiyle 69 liralık para cezasıyla sindirilmeye çalışılıyorlar.Eşcinsellik zihinlerde yer edemediği sürece,eşcinseller de dünyanın hiçbir coğrafyasında sığdırılamaz.

"Stonewall'un 40.yıl anısına bir gönderme yapıyorlar herhalde 69 liralık cezayla.Trans görünürlüğün yoğun olduğu yerlerde azaltma amacıyla cesaret kırmaya çalışıyorlar eşcinsellik mücadelesini sekteye uğratmak için.Çünkü transseksüeller de artık kendilerine biçilen toplumsal kadın rolünün dışına çıkmaya başladılar."

Yaşanılan şiddetlerin üstünü örtmek kaçış değil çaresizlik, sistemin görmezlikten geldiği.İşin psikolojik boyutuysa hiç hesaba katılmıyor.Ruhsal yaralanmaların oluşturduğu güvensizlik, paranoya...

"Hatta duyarsızlık...Bana acımayana ben niye acıyayım ki.Herkesin kendini düşündüğü bu dünyada empatik olmak enayileştiriyor çoğunluğa karşı bireyi.Anlaşılmadığın anlarda ve yerlerde anladıkları dilden konuşmak her iki taraf için de faydalı olacaktır."

Aktivizmin alt yapısının olmadığı kültürlerde LGBT bireylerin can güvenliği kaygıları yüzünden uzun vadeli plan yapmak yerine anlık yaşam fırsatlarını değerlendirmeleri fazla şaşırtıcı olmamalı.
"Yok sayıldığım sürece yaşamak benim için çok anlamlı değil.En büyük korkum yalnızlıktı.Homofobinin yoğun olduğu bir kültürde aşk ve sevgi kaygım da kalmadı."