Eşcinselliğe karşı olan baba değil, babalık!

Bir konuya hissettiğm zaman değinmedim mi, konuyla ilgili ateşim sönüyor ve içimden gelmiyor değinmek.
Aslında aklımda yoktu bahsedeceğim konuya değinmek; Babalar günü vesilesiyle aklıma geldi.
Hani derler ya hep, anneler eşcinseller çocuklarına babalarından daha toleranslı diye...
Aslında bunun ane veya babayla alakası yok; babalıkla alakası var.
Baba heterseksizmin, heteroseksist görevleri yğklediği bir numaralı figür.
Babanın vazifeleri var içinde bulunduğu ortama, topluma göre gerçekleştirmesi gereken.
Babalık; 1 numaralı erkekliktir, ailedeki ve toplumdaki en büyük güç, en saygı duyulası roldür, kimliktir...
Yani eşcisnelliğe karşı çıkan da heteroseksizmin uzantısı olarak bir bir babalıktır babadan çok.
Futboldan askerliğe kadar benzer daha bir çok alan vardır erkekliğin altının çizildiği, eşcinselliğin kabul edilmediği, diye de not düşelim. Babalık da bunlardan biri işte.
Çevremde gözlemlediğim kadar, evet babalar daha çok karşı çıkıyor eşcinselliğe; çünkü toplumla aile temsilcisi olarak en çok yüz göz olan onlar oluyor.
Baba'dan daha çok karşı çıkan anneler yok mu; var ama onlar da babalar üzerinden karşı çıkıyor; "baban duymasın" diyerek veya anne tarafından baba eşcinsel çocuğun üzerine salınarak.
Çünkü anneler de kadın da olsa, erkek egemen toplumun mağduru da olsa, onlar da içselleştirmişler heteroseksizmi
veya heteroseksizm üzerinden varolmaya çalışıyorlar, hatta heteroseksizmi fırsatçılık olarak değerlendiriyotlar.
O yüzden babalık dediğim gibi sadece ailenin bir parçası olmaktan çok, heteroseksizmin kendi çıkarlarını koruyabilmek için kurguladığı bir figür;
Eşcinselliğe karşı görünmesinin sebebi de budur.