Neden bazıları dogmatik, bazıları bilimsel?

Hayata büyük bir pencereden baktığımız zaman akıl ve mantık dışılıklara moral bozmamamız gerektiğini anlayabiliriz.
İlkel dönem, hatta yakın dönem insanlarının yaşam biçimlerini düşündüğümüzde, onları gelişmemiş olarak adlandırmaz mıyız?
Dini yanlış kullanıyorlar falan deniyor ama dindar insanlar değil mi anlamsız düşünce ifade edenler?
Adamlar kafayı çıplaklık ve cinsellikle bozmuşlar, bunun üzerinden ahlakçılık yaparak insanları baskı altına almaya çalışıyorlar; gerekçe olarak da Tanrı'yı öne sürüyorlar.
Din nedir; maneviyattır..!
Ve bunu tüm yaşama genelleyemeyiz.
Genellersek yaşam aksar.
Çünkü maneviyat tüm yaşamı karşılamaz.
(Hatta bazı yaşamlara karşı çıkar; neden?
Çünkü...
Din tarihini okuyun derim!)
Ve insanlığın gelişimini engeller bu.
Çünkü dogmalar bilim dışı insanların kullanabileceği tek ve en önemli alandır.
Peki neden bazıları maneviyatla yönlendirir hayatını ve dogmatiktir, bazıları neden bilimsel yaklaşır hayata..?
Yapı meselesi diyip araştırmasını internet çağında sizlere bıraksam...
Kafa yapısı desem kısaca!
İşin üzücü tarafı ne biliyor musunuz..?
Bilimin nimetlerinden faydalanırken bile bazı insanların bilim dışı kalması.
Bazı insanlar yeniliklere, modernliğe neden kapalıdır..?
Gene gele gele kafa yapısına gelmiyor muyuz?
Çelişkili olmamalıyız doğru için ama çelişkili olduklarının farkında bile değil bazı insanlar.
Uzağımızda değil bu insanlar; belki her evde var!
Aslında ne anlatsak boş...
Gökyüzüne bakıyorlar; yıldızlar var ama bu bazıları için hiçbir anlam ifade etmiyor. Güneş bile... Tanrı yaratmış işte; gündüz de bizi aydınlatıyor ve ısıtıyor, vesaire.
Üzerinde yaşadığımız dünya da düz bir zeminden ibaret bir çoğu için.
Aslında ilkokulda falan öğretiliyor bunlar-temel bilgiler ama sanırım bilgi öğrenmek için değil de sadece "okudu mu, okudu" demek için. Üniversitelere bile mezun olmak için gidilmiyor mu ekonomik gelecek için?
Herkesin anlayabileceği şekilde ancak bu kadar anlatabildim...
Şunu da ilave etmeden geçemeyeceğim...
Maneviyat da hayatın bir gerçeği diyelim ama bu hayatımızı sağlıklı bir şekilde yaşamamızın önünde engel teşkil etmemeli.
Ben "sağlıklı" şekilde yaşayınca maneviyatım zarar görmez ki; hatta daha iyileşir manevi duygularım...
Maneviyat iyilik, güzellik, doğruluksa; bunu dogmatikleştirip kötü niyetli kullanmak yerine, hayatımızı doğamıza uygun şekilde yaşamalıyız. Çünkü o zamana daha iyi, daha doğru, daha güzel oluruz...
Mesela benim dini inancım yok ama bir karıncanın bile incitilmemesi taraftarıyım... Ve bu sözde değil, özde!
Adam çok dindar ama yolda 200 kilometre hız yapıyor ve hayvanları eziyor ama arkasına dönüp bakmıyor bile...
Bir de dine inanmıyorsan kötüsündür!
Oysa ben dinden zarar gördüm ama bilimden asla!