Ben paragraftaki gizli eşcinselelrin içselleştirilmiş homofobisine, kendilerini yani eşcinselliklerini gerçekleştirmekten vazgeçememelerine rağmen kendileriyle, eşcinsellikleriyle barışamamışlıklarına değinmeyeceğim; bana hangi anlamda saygı duyulması gerektiğiden bahsedeceğim.
Beni Allah yarattığı, benim de Allah'ın kulu olduğum için, doğuştan eşcinsel olduğum için saygı duyulmasını istemiyorum. Bu bana, benim kişiliğime bir saygısızlık, bir hakarettir. Her ne şekilde vücut bulduysam bulayım, ben, ben olduğum için saygı duyulmalıyım. Beni Allah yaratmamış olsaydı eşcinselliğime saygı duymayacak mıydın? Öyleyse ben, bana saygı duyulduğuna asla inanamam. Allah yarattığı için saygı duyulmak bir ikiyüzlülüktür. Bu şu demektir... "Saygı duyulacak bir tarafın yok ama elim kolum bağlı. Çünkü seni değiştiremeyeceğim. Biraz baskı yapsam tepki göstereceksin. Allah kahretsin ki seninle uğraşılmaz! Ne söylesem beni haksız çıkaracaksın. Çünkü söylediğim her şeyi çürütüyorsun ve beni mağlup ediyorsun..." Zaten sizler eşcinselliğe karşı çıkıp da eşcinsel ilişkiye girerek kendinizi koskoca bir sıfır haline getiriyorsunuz. Kapıdan girince "Niye geldin," diyorum. "Ben sana demedim mi bir daha gelmeyeceksin, seninle bir daha görüşemeyeceğim. Çünkü beni istediğin için gelmiyorsun, benimle eşcinselliğini gerçekleştirmek için geliyorsun...". "Yok," diyor, "Ben seni sevdiğim için geliyorum. Aşkım, canım, cicim... Seninle sabahlamak istiyorum..!". Tabii bir postadan sonra, "Sen bana gelme desen, ben bir daha asla gelmem. Hadi bana gelme de..!" diyor. Gidin ya..! Yılların kaşarını yemeyin lütfen! Eşcinselliğime de saygı duymayın, beni de sevmeyin..! Siz önce bir kişiliğinizi oturtarak kendi kendinize saygı duymayı öğrenin.
Sözüm sadece gizli, kendisiyle barışamamış eşcinsellere de değil, herkese. Herkeste bir, eşcinsellere karşı direkt olmasa da bir "hor görme" durumu söz konusu. Ayol, ben eşcinselliğimi söylemesem, samimiyetsiz ve iki yüzlü davranıp kibarım ayaklarıyla heteroslksüel evlilik yapıp, çoluk çocuğa karışsam, heteroseksüel yaşama karışsam, heteroseksist bir kariyer ve mevkii edinsem... O zaman sizin saygınız çok mu anlamlı olacak veya benim gözümde değerli olacak? Ben heteroseksüel olsam da aynı ben olacağım, eşcinsel ben olarak da heteroseksüllerden en azından eksik değilim; fazlalıklarım cabası! Belki de açık bir eşcinsel olarak fazlalıklarım batıyor bir çoğuna. Kahretsin ki çevremdeki bir çok insandan daha başarılıyım hayata karşı, homofobiye rağmen ama bunu eşcinselliğime bağlamıyorum; eşcinselliğimin benim yaptıklarımla, yapacaklarımla alakasının olmadığını anlatmak istiyorum. Haa, eşcinselliğimin artıları yok mu? Olmaz olur mu? Bana gerçek anlamda insan olma özelliği katıyor... Duyarlıyım... Heteroseksizmin kategorileştirdiği erkekliğin de ne olduğunu biliyorum, kadınlığın da ne olduğunu biliyorum; cinsiyetçilik yapmıyorum bu sayede. Nötürüm, cinsyet(çilik) kavramı yok kafamın içinde.
Özellikle ahlakçı ve cinsiyetçi LGBTİ+lara şunu söylemekte fayda var. Lütfen heteroseksizme, heteroseksizmin "dili" ile yaranmaya çalışmayın. Çünkü bu, homofobiyi daha pekiştirecektir. Size, mecbur kalındığı için değil, siz olduğunuz için saygı duyulması gerektiğini hatırlatın. Yoksa heteroseksizmi derinden içselleştiren biri, Tanrı falan yarattı demez valla..! Tanrı yaratmamış olsa da, merkür'den ışınlamış olsanız da farklılıklara saygı duyulması gerektiğini insanlara öğretmek bir insanlık borcudur. Borçlu gitmeyin bu dünyadan!
Sonradan eşcinsel olsam, eşcinselliği tercih etmiş olsam ne olacak; bana zararı var mı, sana zararı var mı; kime ne zararı var? Homofobi cahil insanların kafasının içinde olan, hiçbir dayanağı olmayan saçma bir türetmedir. Hastalıkmış, sapıklıkmış, ahlaksızlıkmış, günahmış... Bunlara inanan insanlara laf anlatılmaz ki zaten! Ne haliniz varsa görün, homofobinizde boğulun. Bu saatten sonra da homofobiniz sökmez!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder