Türk LGBTİ aileleri, çocuklarının farklı cinsel kimliklerini kabul etmekte ne kadar samimiler acaba? Erkek ve kadının heteroseksüel olması dışında bir bir cinsel yönelime tam anlamıyla hoşgörüyle bakabiliyorlar mıdır gerçekten? Ben zannetmiyorum. Zaten ya reddediyorlar, ya da mecburiyetten kabul ediyormuş gibi davranmak zorunda kalıyorlar gibime geliyor.
Bazı ailelerin transseksüelliğe eşcinsellikten daha hoşgörüyle bakmalarının arkasında "İran tipi bir LGBTİ anlayışı" yatıyor. Yani çocuklarının toplumun kabul etmediği en ötekisi eşcinsel olacağına, daha açık şekilde ifade edersek, başlarını eğdireceğine, toplumun anlayışla karşılayabileceklerini umut ettikleri transseksüelliğe daha yatkın oluyor umutları. Transseksüellik daha kamufle, en önemlisi tehdit etmiyor heteroseksist yapıyı yapısı gereği. Trans eşcinselliği ifadelerimin dışında tutun lütfen.
Eşcinselliği kabul eden ailelerin eşcinselliğe razı olmalarının altında yatan neden ise; 1. Transseksüel olmazlar ise, çocukları seks işçiliği yapmaz, diye düşünülüyor. Çünkü toplumun gözünde transseksüellik seks işçiliği demektir... Transseksüellerin seks işçiliğine mahkum edilmeleri ve bunun sosyolojik sebeplerine girmeyeceğim, konumuz o değil çünkü. 2. Eşcinseller kimliklerinden ödün vermiyorlar. Toplumsal cinsiyet dayatmasına dirençlilik gibi bir şey eşcinsellik. Heteroseksizmi karşına almak cesur bir şekilde... Gerçekten bu çok cesurca bir şeydir. Çünkü heteroseksizmin en antisi eşcinselliktir. Ama bu öyle böyle bir karşıtlık değildir... Namus meselesi, ölüm meselesi boyutunda bir karşıtlıktır. O yüzden eşcinsellik çok değerli, çok anlamlıdır. Toplumu karşısına alan bir eşcinselliğe ise ailelerin söz geçirmesi mümkün müdür? Çok olsa baskı yaparlar, şiddet uygularlar, terapiye götürürler ama pes etmek zorundadırlar umutları hep yeşil kalsa da...
Gerçekten ailelerin çocuklarının biyolojilerine uygun heteroseksüellikten umutlarını kesmesi konusunda transseksüellik daha bitiricidir. Çünkü bedensel fonksiyonlar net bir şekilde yön değiştirmiştir artık ve geriye dönüş yoktur ama eşcinsellikte çocuklarının bedenlerinin muhafaza edilmesinin iyi tarafı yanında, hep çocuklarının heteroseksüelliğe döneceği umudunun olmasıysa çok acı bir şeydir aileler açısından.
Aslında eşcinselliğin kabul edilebilmesinin veya farklı cinsel kimliklerin yanlış anlaşılmamasının, farklı cinsel kimliklere karşı önyargıların yıkılmasının tek yolu, cinselliğin normalleşmesinin zorunluluğudur. Çünkü cinsellik normalleşirse, yani ayıp ve ahlaksızlık olmaktan çıkar ise, bunun ayrıntısı da, yani yönelim veya cinsiyet kimliği olarak farklılığı da en az rahatsız edecektir heteroseksizmi. Dolayısıyla aileler de kafaya takmayacaktır çocuklarının heteroseksizme uymayan taraflarını.
İntersekslik gibi diğer LGBTİ kimliklerin karşılaştıkları durum da anlattıklarımdan farklı değil. Bütün farklı kimlikler yapılarındaki farklılıklardan dolayı karşılaştıkları zorluklar seviye olarak da farklılık gösterse de heteroseksüel erkeklik ve kadınlığa uydurulmaya zorlanıyor.
Bu haftaki Denizli LGBTİ'nin sohbet konularından biri buydu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder