İyilik bilmezler!

"İyilik yap denize at demişler" ama bazen de iyilik insana zarar verebiliyor. Vermez demeyin, veriyor gerçekten... Bazen insanın enayi yerine koyulmasına sebep oluyor, bazen iyiliğe karşı nankörlük yapılması da insana dokunabiliyor... O yüzden belki de hak edene, değer bilecek olana iyilik yapacaksın. "Besle kargayı oysun gözünü" durumları hasıl olabiliyor çünkü. İstemeyene de yardım yapmak, yaptığın iyiliğin değerinin anlaşılmasını engelliyor da. Sanki iyiliği yoldan geçerken bulmuş gibi zannedebiliyorlar. Ben yaptığım iyiliği denize atanlardanım geriye dönüşümsüz ama geriye kötülük olarak dönebiliyor ne yazık ki... Anlatayım... Eskiden karşı olan şimdi yan komşumuz memleketlerine giderlerken kedileirni bana emanet ettiler. Ben de dedim ki... Benim 11 tane kedim var, diğer kedilerle anlaşamayabilir ve pencerem kedilerimin dışarıya çıkmaları için her zaman açık, dışarıya çıkabilir kediniz... Buna rağmen kedilerini bana bıraktılar. Kedileri dışarıya çıkmış ve dönmedi. Aradım, taradım bulamadım. Memleketlerinden döndükten sonra kedilerinin hesabını sordular bana. Oysa bu kediyi çocukları sokaktan bulmuştu ve istemiyorlardı her yeri pisletiyor diye. Kedi kaybolunca birden değere bindi. Aradan bir yıl geçti, bu kadın bana hala kedinin hesabını soruyor. Neymiş o kedi değerli bir kediymiş de ben başkasına vermişmişim de, falan filan... Benim de 11 kediden 3 tane kaldı, hem de çocuklarım gibi sevdiğim.. Arabalar çiğnedi ve öldüler... İnanamıyorum böyle dost zannettiğim nefret yüklü insanlara... O kediyi kabul etmeseydim de kötü olacaktım, kabul edince de kötü oldum... O kediyi Ankara'ya götüremeyecekleridi ve kimseye de emanet edemeyeceklerdi ve o zaman kaybolunca kimi suçlayacaklardı acaba? Her kediyle alakalı işi düşen bana geliyor, kedilerini kapımın önüne bırakıyorlar, sonra da bir de hesap soruyorlar. Ben kedi emanetçisi değilim ki... Sadece hayvanların da insanlar kadar eşit yaşama hakları olduğuna inandığım için, onlara yardım etmeye çalışıyorum. Yoksa öyle dünyanın bütün kedileri evimde olsun, hayatımın tamamını kaplasınlar diye bir derdim yok ki... İnanın kediler zarar görmeden yaşayabilseler, evime kapatmam ki onları.. Zaten kapatmıyorum... Pencere açık... İstedikleri zaman gidiyorlar, istedikleri zaman dönüyorlar. Sadece üzerime düşeni yapmaya çalışıyorum. Tabi bu arada yoğun bir duygu alış verişi oluyor ve kayıplarda büyük yıkımlar yaşıyorum ayrı mesele... Herkes kedisine kendisi sahip çıksın..!