"Ben babayım, halkalı şeker değil!"

Yaşadığım bir çok homofobik saldırıyı hep sakladım; sözlü, fiziksel...
Çevremden sakladım; yoksa hak yerini bulmasa bile mahkemeye taşıdım neredeyse hepsini...
Belki duydular belki duymadılar, belki biliyorlardır belki bilmiyorlardır...
Çevrem derken de sadece yakın çevrem değil, tüm çevrem...
Beni bilen herkes biliyor ne olduğumu ama neler yaşadığımı ne kadar biliyorlar, ne kadar hissedebiliyorlar bilmiyorum...
Yükümün ağır geldiği anlar olmadı mı hiç..?
Olmaz olur mu...
Bilseler ne olacak..?
Biliyorlar da ne oluyor..?
Güçsüz durursam, kimsenin gözümün yaşına bakmayacağını öğrendim...
Pek kimse görmedi sayılır gözyaşlarımı bile...
Çoğu zaman içime akıttım zaten...
Duygusal anlarım da oldu kendimi tutamayıp çözüldüğüm...
Ama güçlü olmalıydım yaşamak için, güçlü durmalıydım kimsenin bana daha fazla güç yeterliliği yapmaması için...
Acılarım öfke patlamasına dönüştü zaman zaman...
Kimsenin munis yapıma yakıştıramadığı delirmelerim oldu haksızlıklara karşı...
Sadece kendime yapılan haksızlıklara karşı değil, herkese, her şeye yapılan haksızlıklara karşı...
Duyarlıydım yapım gereği ama eşitsizlik, adaletsizlik daha bir tetikledi duyarlılığımı öfke şeklinde...
Ne zaman dayanma gücüm tükendiğinde, başkalarının bana yaptığı haksızlığı, kendimin kendime yapmamasını tembihledim...
O yüzden pes etmedim, kaçıp gitmedim...
İnsan nereye kaçabilir ki güçsüzlüğünden, nereye kadar...
Sen güçsüz olduğun zaman, seni korkutacak ve kaçırtacak güç yeterlilikleri hep olacaktır her yerde...
O yükle yaşamasını da öğrendim, belki nasır da tutmuştur artık yüreğim...
Belki yitirmişimdir de inancımı insanlığa karşı...
Ama inadına kendim olarak, kendimi için yaşayacağıma dair sözüm var...
Çünkü bu dünyada bir ben değlim ki eşcinsel...
Bu dünyada sadece ben maruz kalmıyorum ki homofobiye...
Hatta benim mağduriyetimin lafı bile olmaz bir çok arkadaşımın yaşadığı zorlukların karşısında...
Belki biraz şanslı da olabilirim, o şansı kendim yaratmış da olabilirim...
Ama herkes aynı şansa ve de aynı şansı yaratma gücüne sahip olmayabilir...
Bu konuda yalnızlık beni ne küstürür, ne gücendirir, ne de yıldırır...
İnsan bu dünyada sadece kendi hakkı için yaşamamalı...
Elinden geleni yapmalı EŞİTLİK ve ÖZGÜRLÜK için.
Ben çok şey yapamadım biliyorum (elimden gelen belki bu kadardı) ama en azından yapılması gerektiğinin bilincindeydim...
En azından kendim olmaya çalıştım...
En azından kendim için bir şey yapmaya çalıştım; insanın kendisi için kendisi olarak yaşayabileceğini göstermeye çalıştım...
İnsanın kendisi için, çevresi için mücadele etmeden ölmesi, acı çekmekten daha acıdır...
Vicdanım acıtmayacak canımı en azından bu konuda...
Ama...
Bir şeylerin halledilememesi acıtacak...
Eşitlik ve özgürlük bu dünyaya gelmediği sürece, canım yanmaya devam edecek...
Arkadaşlarıma karşı, LGBTİ dünyasına karşı "homofobi biraz da içimizde, daha çok içimizde" diyorum hep ama sırf onları cesaretlendirmek için...
Yoksa heteroseksist dünyada homofobi olmaz mı hiç...
Ama arkadaşlarımın gözünü korkutmaya değer mi..?
Daha bugün karşılaştım kapımın önünde homofobiyle...
Sözel saldırısına maruz kaldım hiç tanımadığım kişilerin...
"Ben babayım, ben babayım... Biz halkalı şeker değiliz, biz halkalı şeker değiliz, biz babayız, biz babayız..." diye uzayıp giden sözlerle...
Hiç tepki vermedim...
Çünkü istenilen zaten tepki vermemdi nefretlerini fiziksel boyutta kusabilmeleri için...
Evet çok şeyi aştım...
Belki de sadece aştığımı sanıyorum şu dünyada...
Arkadaşlara da diyorum;
"Şu hayatta kadınlar bizden daha çok acı çekiyor, hayvanlar, mülteciler...
LGBTİ'lerin yaşadıkları, onlarınkinin yanında hafif kalır..." falan diye...
Ama gerçekte öyle değil...
Aslında takıyorum kafaya hala bir şeyleri...
Canım yanıyor hala...
Yüreğim taş kesiliyor şu acımasız dünyaya karşı...
Soğuyorum yaşamdan...
Zor tutuyorum kendimi kaybetmemek için, onlara benzememek için...
Ben güçlüyüm...
Güçlünün alasıyım...
Herkesin anlayacağı dilden konuşmasını da bilirim...
Ama ben inadına insanca yaşamak istiyorum...
İnadına insanlığımı kaybetmek istemiyorum...
İnsanca kazanmak istiyroum gasp edilen haklarımızı...
İnanıyorum ki, haklı olan her zaman kazanır.
Eşcinsel hakları kazanacak, transseksüel hakları kazanacak...
Nefret kaybedecek...
Çünkü hayatta sevgiden daha güçlü hiçbir şey yoktur...