Kendileriyle tam anlamıyla barışamamalarından dolayı eşcinseller arasında hep konuşulan ama yazmak için ihmal ettiğim bir konu var. (Daha önce değindiğimi hatırlamıyorum ama değindiysem de geçiştirdim sanırım.) İnsan kendisiyle tam anlamıyla barışsa, kendisini olduğundan farklı toplumun istediği şekilde gösterir mi? Bunun altında kişisel içselleşmiş korkular yatabilir ama kişinin bunu kendisine bağlamayıp tamamen toplumun hoşgörüsüzlüğüne yıkması da aslında kişinin dışsal korkularından çok kendinden kaçıştır.
İster erkek eşcinsel olsun ister kadın eşcinsel, kendi aralarında eşcinselliklerinden hiç sakınmasalar da, toplumun genelinden çok aile ve akraba çevrelerine karşı eşcinselliklerini hep saklama gayreti içindedirler. Onlara sorsan en büyük sebepleri ailelerini üzmemek. Aileleri tarafından dışlanma korkusu olan eşcinseller de vardır tabiatıyla.
Ama akıl var, mantık var. Belli bir yaşa gelmişsin. Toplumun evlilik gibi gelenekselliğini hep erteliyorsun çeşitli bahanelerle. (Bahaneler de ne olablir; Dengimi bulamadım, nasip-kısmet meselesi, işlerimi yoluna koyamadım, daha erken...) Aşna-fişne de yok karşı cinsle. İletişim çağında da aileler hiç mi şüphelenmez çocuklarının eşcinselliğinden veya bedensel bir kusurlarının olup-olmadığından. Kusur yoksa ve eşcinsel değilse neden evlenmez ve evlenmek istemez ki bir insan, değil mi?
Yaş 30 gibi olduysa da artık baskılara dayanamama noktasına gelince, bir çoğu istemeye-istemeye evlenir. Şimdi burada evli eşcinsellerin görevsel evliliklerinin problemlerini tartışmayacağım. Daha önce çok irdeledim bu konuyu. Evli eşcinseller kendileri, heteroseksüel evlilik yapmalarının yanlışlığını kavarayamıyorlarsa veya buna karşı çıkmaya cesaretleri yoksa başka ne diyebilirim ki? Çünkü kimi evli eşcinseller hallerinden memnun, kimi eşcinsel heteroseksist bir toplumda eşcinselliği kamufle ettiği için en doğru çözüm ve kurtuluş olarak görüyor heteroseksüel evliliği, kimi eşcinsellerde de "mutluluk var mı zaten?" çaresizliği hakim.
Asıl konumuza gelirsek, evlenmeyen eşcinseller arasında evleninceye kadar geçen sancılı süreçte hep konuşulan ve eşcinselliği kamufle edecek olan ama daha hayatımda bir kere olsun gerçekleştiğine şahit olmadığım formalite evlilik modeli söz konusudur. İki erkek eşcinsel ve kadın eşcinsel tanışacaklar. Gey ve lezbiyen diyelim isterseniz. Altlı-üstlü ev tutulacak. Geyler lezbiyenlerle resmi nikah kıyacak ama evlilik sadece kağıt üstünde kalacak. Gey geyle yaşayacak, lezbiyen lezbiyenle yaşayacak. Aileler gelince gey ve lezbiyenler karı-koca gibi biraraya gelecek, aileler gidince tekrar gey geyle, lezbiyen lezbiyenle yaşamaya devam edecek. Arayışlara girilir, tanıdık eşcinsellere haber salınır, internette bu amaçlı tanışılır ama bir türlü formaliteden gey ve lezbiyen evlilikleri gerçekleşmez. Belki gerçekleşen vardır da ben bilmiyorumdur.
Bu konunun aklıma gelmesinin sebebi, daha önceleri tanık olduğum gibi iki eşcinselin ailelerine heteroseksüel görünmek için eşcinsel eş adayı araması. Şimdi hadi aday bulundu diyelim. Cesaret edemedikleri için bu sefer de "Ailemiz beğenecek mi acaba?" gibi bahaneler yaratılıyor. Bu tür planlar eşcinsellerin eşcinselliklerinden kaçışlarının laf kalabalığı gibi geliyor bana.
Hadi böyle bir şey-formaliteden evlilik gerçekleşti diyelim. Eşcinsel sevgililer ayrılınca boşanmak ailelere karşı düşünüldüğü kadar kolay olacak mı veya kolay açıklanabilecek mi? (Evlenmek-boşanmak eşcinselliğini açıklamaktan daha takdir edilebilir ama bu işi kaç kere yapabilirsin diyeceğim ama, dul olmak belki eşcinselliği kapatabilir değil mi?) Geylerden veya lezbiyen çiftlerden birilerinin beraberlikleri devam ediyorsa ne olacak? Birileri için birileri formaliteden evliliğe devam edecek mi acaba? İşin hukuksal boyutunu ve yansımalarını, beraberinde getireceği kişisel çatışmaları da işin içine katarsak, düşünüldüğü kadar kolay değil ki, iş uygulamaya gelince hiçbir eşcinsel kimseye güvenemiyor ve de bu tür bir evliliğe cesaret edemiyor sanırım.
Eşcinseller de evliliği sadece cicim aylarından ibaret sanıyor herhalde. Aşk, keşif ve heyecan bitince ne olacak? Çünkü beraberlik diyince fiziksel ve duygusal beraberlik algılanıyor. Yatak dışında ne paylaşılır veya "Paylaşacağımız bir şey var mı?" diye düşünülmüyor bile. Aslında paylaşacak bir şeylerinin olduğu da söylenemez. Çünkü eşcinselliğini gizleyen eşcinsellerin ne kadar sosyal bir hayatı olabilir ki? Dış yaşama karşı en fazla heteroseksüelcilik oynarlar. Formalite evlilikle de bunu pekiştirmek istiyorlar ama olmuyor. Heteroseksüelciliğe heteroseksüel evlilik yakışır gene de!
Ben her şeye rağmen topluma karşı tam anlamıyla eşcinsel açılımını yapamayan ama evlenmeyen eşcinsellerin heteroseksüel evliliği gerçekleştirmemelerini de heteroseksizme karşı bir "duruş" olarak görüyorum ve çok takdir ediyorum. Çünkü eşcinselliklerini meşrulaştırmasalar da en azında eşcinsel olabileceklerini düşündürtüyorlar çevrelerine. Belki aile çevresinden dışlanıyorsun, belki küs yaşıyorsun, küs olmasan da eskisi gibi bir samimiyet kalmayabiliyor veya her şey eskisi gibi devam da edebiliyor. Bunlar bir nevi üstü örtülü de olsa, çevren eşcinselliğini kabul edemese de, çaresizlikten de olsa senin eşcinselliğini bir onaylamadır, eşcinselliğin kabulü adına toplumun-heteroseksizmin en küçük birimine bir başkaldırı olduğu için çok büyük bir adımdır. Tebrikler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder