Türkiye'de eşcinsel hakları dendiği zaman, eşcinsellerin maruz kaldığı ayrımcılıkların dile getirilmesinden başka bir şey gelmiyor aklıma. Ayrımcılıkların dile getirilmesi şart ve eşcinsellere haklarının teslim edilmesi için uğranılan haksızlıkların, haksızlık yapanların suratına-suratına çarpılıp utandırılması gerekiyor ki, bir daha yapamasınlar ama haksızlıkların bir rumuzla dile getirilmesinden sonra hiçbir şey yapılmaması eşcinsel haklarının laftan ibaret olmasına sebep oluyor.
Ve bunu eşcinsellere söylediğin zaman bundan rahatsız oluyorlar. Çünkü onların gerekçeleri çok. Bana göreyse bunlar bahaneden ibaret. Çünkü insan kendinden vazgeçip başkalarına ait bir hayat yaşaması bile başlı başına bir bahanedir. İster genetiksel, ister çevresel zayıflığın meydan verdiği, sebebi ne olursa olsun bu bir kendine inanmamaktır. Eşcinseller kendileri için değil de heteroseksizmin selameti için fedakarlık yapıyorlar. İnsan nereye kadar ödün verebilir ki kendisinden başkaları için? Nasıl ben "bunların" heterosesksizme değil de kendilerine inandıklarını düşünebilirim ki?.
Tamam heteroseksizmi içselleştirmiş olabilirsiniz ama insanın bir de yaptığı veya yapmak istedikleri, yapılarına dair gerçekleri vardır. Bir insan kendi gerçeklerine aykırı olduğu halde dayatılan başka hayatlara niye katlanır ki? Ailesini, çevresini çok sevdiği ve onları üzmemek için mi? Eşcinsellik dışındaki konularda "hayır" demesini biliyorlar, sevdiklerini başka konularda üzmesini biliyorlar ama? İçselleşmiş homofobi denilen bu olsa gerek.
Ben heteroseksizmin yoğun olduğu ülkelerde, homofobik eşcinselin olmadığına bile inanmıyorum. Eşcinsellerin ailelerinden korktuklarını veya utandıklarını da zannetmiyorum. Çünkü hiçbir homofobi duygusal bağın olmadığı yönden gelecek kadar tehlikeli olamaz. Eşcinsel çocuklarını öldüren aileler olabilir ama bunu bütün eşcinsel ailelerine genellemek eşcinsellerin en büyük bahanelerinden biri. Utandırıldıkları için değil de, kendileri utandıkları için utanıyor eşcinseller eşcinselliklerinden. Yoksa cinsel yönelimin doğanın bir parçası olarak utanılacak bir tarafı olabilir mi?
Eşcinsellerin bahaneci olduğunu nereden anlayabiliriz biliyor musunuz? Anlattıkları gibi toplumun eşcinselliğe bakış açısının boyutuyla, yaşam tarzlarının rahatlığının birbiriyle çelişmesinden. Ülkemizde homofobi var ama homofobiye karşı mücadeleyi engelleyecek boyutta değil. Eşcinseller bilinçlenip örgütlenmiş de, bu eşcinselleri idam mı etmişler? Ankara'da başka, İstanbul'da başka yasalar, Türkiye'nin başka şehirlerinde başka yasalar mı işliyor? Kültürel farklılıklar olabilir ama olumsuz farklılıkları iyiye doğru tamamlamak eğer haksızlığa uğruyorsak, homofobiye maruz kalıyorsak, bu biz eşcinsellerin görevi olmalı. "Ben eşcinselim ve benim de eşit haklarım var, olmalı" dediniz de mi karşı çıktılar? Eşcinselleri tutturmuşlar bir "Burası Türkiye, bizim geleneklerimiz var, benim ailem izin vermez" türküsü, gidiyorlar. Bence eşcinseller çevrelerinden önce kendileri eşcinselliklerine inanmıyorlar, eşcinsellikleriyle barışık değiller, eşcinselliklerinden utanıyorlar.
Hepimizin ailesi var, hepimizin belli yaşa kadar ekonomik bağımlılıkları olmuştur ve hala da ekonomik olarak eşcinsellerin gelecekleri güvence altında değildir, can güvenlikleri garantiye alınmış değildir, hiçbirimizin ailesi "Oh oğlum eşcinsel, kızım eşcinsel" diye sevinip göbek atmamıştır. Nasıl bir yol seçtiği veya seçeceği insanın kendi elindedir. Yol gösterilmemiş olabilir, mecbur kalınmış olabilir heteroseksüelce yaşamaya ama insan karnı acıkınca yemek yemesini biliyorsa, uykusu gelince uyuyorsa, seksi gelince bütün engellemelere rağmen eşcinsel olarak ilişkisini yaşayabiliyorsa, haklarına sahip çıkmasını, kendine-eşcinselliğine saygı duymasını da bilmelidir. Eğer cinsel yönelimine, cinsiyet kimliğine sahip çıkmıyorsa bir LGBT, ben onun homofobik veya transfobik olduğuna inanırım.
Belki çok abartılı gelecek eşcinsellerimize bakış açım ama, ben bu ülkede eşcinselliğe karşıtlıktan çok, eşcinseller başta olmak üzere, eşcinselliğin açık olmasına karşıtlık olduğuna inanıyorum. Çünkü karşı olanların çoğu da gizli eşcinsel, bastırılmış eşcinsel.
"Eşcinsel olarak bir sabah uyandınız" diyelim ve eşcinsellik heteroseksüellik gibi aileniz, çevreniz dahil herkes tarafından normal karşılanıyor. Ne hissederdiniz? Homofobinizi üzerinizden atabilir, mutlu olur muydunuz, yoksa eşcinselliğin normal karşılanmasından rahatsız mı olur dunuz? Yani ailenize karşı, eşcinselliği kabul etmelerine rağmen, açık eşcinsel olabilir miydiniz?
Bu soruyu sormamın sebebi, homofobinin baş sebebinin dış kaynaklı mı, kendimiz mi olduğunu, eşcinsellere sorgulatmak. Tamam baştan, çocukluktan gelen bir heteroseksist şartlanma var ama doğruya, gerçeğe, eşcinsel haklarına bir ulaşma çabası yok. Var mı? Eşcinsellik eşcinseller için de çevrelerinden uzak, gizli bir eşcinsel olarak yaşamak. Eşcinsellerimiz de heteroseksist ne yazık ki? Bence eşcinsellerin heteroseksüellerle eşit yaşaması gerektiğine inanmıyorlar. İnansalar bir şeyler yapma çabası olmaz mıydı?
Eşcinselliği-mizi ailemiz gibi yakın çevremize kabul ettirmediğimiz sürece, heteroseksist iktidarların eşcinselliğe kendiliklerinden prim vereceklerine dair umudumuz olamaz. Eşcinseller hükümetlerin eşcinsellere haklarını teslim etmeyeceğine dair inançları, aslında kendilerine-eşcinselliklerine-cinsel yönelimlerine, cinsiyet kimliklerine inançsızlıklarından kaynaklanan güvensizlik. Ayrımcılığa maruz kalanlara haklarının kendiliğinden teslim edilmesinin söz konusu olmadığı bir dünyada, politikleşmeden, eşcinselliği gündeme taşımadan, eşcinsel olarak görünür olmadıktan sonra, en öteki sınıfta yer alan eşcinsellerin hakları da görmezden gelinir, eşcinsellik ve eşcinsel hakları da yapılan haksızlıkların dile getirilmesinden ibaret olarak lafta kalır doğal olarak. Hiçbir LGBT mücadelesi olmadan haklarına kavuşan LGBT'lerin olduğu bir ülke var mıdır acaba?
Eşcinselliğe kimler karşı, karşı olanlar neye karşı; Sadece eşcinseller mi karşı eşcinselliğe, karşı olunan eşcinsellik mi, görünür eşcinsellik mi? LGBT'lere, eşcinsellere yapılan ayrımcılıklara karşı bu sorular üzerinden çözüm yollarına gidersek, problemin kim ve ne olduğuna ulaşabilir, eşcinsel haklarının önündeki en büyük engelin ne olduğunu, ilk adımın nereden atılacağını, şu anki eşcinsel hakları mücadelesinin hangi aşamada olduğunu, ebatlarını, hakların kazanılması için değişimi sağlayacak jokerin kimler olduğunu görebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder