Maça dönersek... İkinci turun ilk maçında Amerika ile oynadık. Güçlü takımların korkulu rüyası gibiyiz adeta. Çünkü güçsüz takımlara yenilip, güçlü takımları yenebiliyoruz, en azından zorluyoruz. Yakın zamanda, Grand Prix'de Brezilya'yı yendiğimiz gibi. Sahaya güle oynaya çıkan ve eğlenerek oynayan Brezilyalı kadınlar, Türkiye ile hep endişeli suratlarla oynuyorlar. Aynı tedirginliği Amerika ekibinde de görebiliyoruz oyuncularından antrenörüne kadar. Milli Takımımızın ne yapacağını kestiremedikleri için uzak ara önde olsalar bile yaklaştığımızda mola almak zorunda kalıyorlar. Oysa Amerika, Brezilya gibi takımlar dünya sıralamasının ilk sıralarında yer aldığı için, özgüvenli takımlar ama Türkiye'ye karşı o özgüven-mözgüven kalmıyor.
Size bir şey söyleyeyim mi, çok iddialı bir laf ama, aslında şu anda biz dünyanın en güçlü takımlarından biriyiz kadın voleybolunda. Tek eksiğimiz pasör çaprazı mevkiindeki oyuncularımızın sakatlıkları. Dört numaralar karşı tarafın en skorerlerinden bile daha çok sayı üretiyorlar zaten. Mesela bugün çapraz oyuncu olarak Polen ve özellikle Seda günündelerdi ve çok rahatlattılar takımı. Seda'nın ülkemizin en önemli oyuncularından biri olduğunu biliyorum. Hem pasör çaprazı, hem de 4 numara oyuncusu. İşini her iki mevkide de layığıyla yapan ülkemizdeki tek oyuncu şu anda. Dünyada başka var mı bilmiyorum her iki mevkide de aynı performansla oynayabilen. Ve bugünkü samçlarını izleyenler, ne kadar güçlü bir kolu olduğunu da fark etmişlerdir. Geçmişte Neslihan'ın olmadığı zamanlarda da çapraz görevini üst düzeyden yapmıştır. Ama şu stres kırığı denilen baş belası sakatlık yok mu, bir türlü rahat bırakmadı kadını. Ama keşke pasörümüz Naz bugün daha çok güvenseydi ona ve daha çok top atsaydı. Dediğim gibi Polen ile Seda ikisi de tam formda olsalardı, bizi kimse tutamazdı.
Tabi ortada bir de Eda'nın yokluğu çok hissediliyor. Kübra çok iyi bir oyuncu ama daha çok küçük ve tecrübesiz. Ve moral bozukluğunun verdiği çöküntüyle üst üste hatalar yaparak en azından 3-2 lehimizde veya aleyhimizde bitebilecek bir maçtan puansız ayrıldık. Sağlık olsun. Yalnız Gözde'ye her geçen gün daha çok hayran oluyorum. Ondaki o hırs, çaba, arkadaşlarını motive edişi, takımı ateşleyişi... 1,83'lük boyuna rağmen öldürücü smaçları, defansı, manşetiyle ülkemizin gelmiş geçmiş en önemli voleybolcularından.
Grand Prix turnuvasında Brezilya'yı yenerek herkesi şaşırttığımız gibi bu şampiyonada da Amerika'yı yenseydik, sıralamadaki yerimizi o kadar önemsemeyecektim. Çünkü çok güçlü bir takımı yenmek de alınacak derece kadar önemlidir takımın geldiği seviye açısından. İstikrar tabiki de önemli ama eksik bir takımdan da istikrar beklemek, takıma karşı haksızlık olur. Eksiklerimize ve yenilenme döneminde olmamıza rağmen ayakta kalabilme de bir başarıdır. Eskiden olsa üzülürdüm ama şu anda voleybolcu kadınlarımızla gurur duyuyorum. Teşekkürler Filenin Sultanları.
Maçın istatistiklerine baktım da, toplamda alınan sayılarda 72-62 öndeyiz. Maçı hatalarla vermişiz ne yazık ki. Evet, her zaman dediğim gibi günümüzde maçların sonucunu hatalar belirliyor. Çünkü hatalar karşı tarafın hanesine sayı olarak yazılıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder