Aşk; hayatı ve kendini sevmektir en çok..!

Bir gün insanlar gerçek sevgiye saygı duyacak...
Öğretilmemiş, dayatılmamış sevgiye...
Her türlü sevgiye...
Sevginin tek tip olmadığını anlayacaklar...
Anlaşılacak seviyeye gelinecek...
Kalıpsal sevgi anlayışına uymayanlar, şimdilik üzülecekler belki ama...
Bir gün her türlü sevgiye saygı duyulacak işte...
Belki o günleri hepimiz göremeyeceğiz ama...
Hayat bir bütün, hayat bir süreç..
Yaşam süreçlerinin de dönüşmesi gerekiyor...
Hayata akıllıca yaklaşmak gerekiyor...
Doğa karşıtlığıyla mücadele edip sağlam kalabilmek de iyi bir şey bence...
Düşünsenize..
Delicesine aşk yaşıyoruz...
Tadından yenmiyor...
Ama sadece buraya takılıp kalmayalım...
Hayat çok güzel...
Eksikleriyle, mücadelesiyle...
Varsın sevgiMiz yüreğiM(iz)den çağlayanlar gibi boşalamasın..
Sevgisiz kalmaktansa,
varsın doğasına uygun devinimi olmayıversin aşkı(mı-zı)n..
Aşk sadece tensel değildir ki...
İlla ki fiziksel olarak gerçekleşmesi gerekmiyor ki...
Fizikte seksi gerçkleştirirsin, ruhta aşkı.. vesaire..
Önemli olan ne biliyor musunuz..?
Bence ama...
Nefes alabilmek..
Hayatı sağlıklı bir şekilde yaşayabilmek...
Aşk hayattır..
Aşk yaşamaktır..
Aşkı zorlaştıran insanlar...
Onu da halledeceğiz işte..!
Ben duygusal anlamda hayatı hiç zorlamadım...
Selam verenin selamını aldım, selam vermeyeni uzaktan sevdim...
Klişe bir sistemde, aksi bir durum bana ne kazandırabilirdi ki..?