Her yıl yaptığım 365 günlük onurlu yolculuğuma bu yıl da bir kapak olsun!

Bilindiği ve yasaklandığı üzere Haziran ayı eşcinsellerin yılda 1 defa onurlarını sergiledikleri, bayrama dönüştürdükleri ay. Denizli'de 1 kere kısa mesafeli de olsa yürüdüğümüz, 1 defa da basın açıklaması yaptığımız pride denilen bu etkinliği Denizli'de gerçekleştirmiyoruz artık.

1. Yasakçılarla uğraşmak istemiyorum; ayrıca varoluş sadece karnavalla olmaz.
2. LGBTİ denilen anlaşılmaz güruhla tüm münasebetimi kestiğim için. Hayata farklı baktım diye istenmediğim bir alemin içinde niye yer alayım, niye poz vereyim ki artıkın ayol!? Aklımı ve mantığımı feda edemem bilinçsizler için!

Ben de ne yapıyorum; yılın her günü onurlu bir şekilde eşcinselliğimi saklamadan yaşadığım ve eşcinselliğin sırf cinsel yönelim olmadığını insana dair yaşamımla gösterdiğim ve bunun taçlandırmasını iletişimim kopuk bir güruhla taçlandırmam çok manasız olacağı için yılın 365 günü yaptığım onurlu yolculuğuma, yılda 1 kere de en çok bulunduğum mekanlarda sembolize renk ve malzemelerle fotoğraf çekerek kapak yapıyorum.

Üsturuplu bir şekilde yaşayıp, bunu üsturuplu bir şekilde ifade edersen, kimse de senin onuruna bir şey demiyor. Nasıl hayatın içinde cinselliğin dışında varolduğun için sana eşlik ediyorsa insanlar, eşcinselliğine de eşlik ediyor. Ama sen sadece eşcinselliğinle varolursan, herkes de seni, sen sadece o olduğun için, seni desteklemez işte, kabul etmez, reddeder hatta.

Yapsınlar elbette büyük şehirlerde LGBT'ler yürüyüşlerini sorunlarına dikkat çekmek için, destekliyorum da ama eşcinselliği kabul ettirmenin tek, belki de doğru yolu bu değil. Herkes bildiği şekilde ilerlesin ama özünü kaybetmeden ilerlerse, kendi faydalarına olur.