12 Eylül 2015 Cumartesi

Sevgi dili


Denizli Badminton Ailesi olarak 1 yıldan fazla zamandır şehrimizde bulunan (belki daha fazla zamandır Denizli'delerdir de badminton oynamaya 1 yıldan fazla zamandır geliyorlar diyelim), İranlı mülteci Nuri Zamani ve eşi Şöhre'yi de küçük bir veda partisiyle uğurladık bugün. Khaty ile birlikte gelmişti spor salonuna Nuri ilk olarak... Sonra eşini de getirmeye başladı. 60 yaş üzeriydi Nuri ama çok sportif bir adamdı. Geçmişinde sporculuk da vardı yanlış hatırlamıyorsam... Bu süre boyunca spor dışında da bir araya gelerek değişik sosyal aktiviteler de gerçekleştirdik. Onlar zaten binlerce İranlı olarak kültürlerini Denizli'de de devam ettirmekle beraber Denizli'yi de yaşamaya çalıştılar. Biz çok güzel kaynaştık. Bir arada bulunduğumuz sürece yüzleri güldüğü ve de eğlendiklerinden anladığım kadarıyla onlar da mutluydu sanırım. Tabii mülteci olmak başlı başına bir sorun ve insanın acıyan bir tarafı ama mutluluk yoluna çıkmışsan, o yolda hayatı yaşamasını da bileceksin. Çünkü mutluluk hedefe varılınca elde edilen bir şey değildir; o yolda yaşadıkların, yaşama fırsatlarını öyle veya böyle, az veya çok değerlendirmendir. Hayata an veya o gün gözüyle bakmak belki de formülü en doğru yaşam biçimidir. Çünkü yarının çok daha güzel olacağına dair garanti yok. Belki, yarın daha iyisi için mücadele ederken, hayattan şikayetçi olarak mutsuz olmak yerine o günün imkanlarına şükretmek gerekiyor. Mutsuz-mutsuz sadece mutluluk hedefine doğru koşarsan, mutluluğa varıncaya kadar koskoca bir zamanı mutsuz geçirmiş sayılmaz mısın?  Bazı mülteci arkadaşlarım da oldu Kanada'ya gidinceye kadar Denizli'de kaldıkları 4 yıl boyunca hayatı kendi kendilerine çekilmez kılan... Tamam koşullar çok iyi değildi ama insan koskoca 4 yılı niye karamsar geçirsin ki... Sanırım insanı mutlu veya mutsuz eden biraz da hayata bakış açısı. İşte Nuri ve ailesi Denizli'de güzel günler geçirmek için çaba sarf etti en azında. Birbirini sevgiyle kucaklayabilmek, hayatı paylaşabilmektir mutluluk... Biz bunu yapmaya çalıştık, çalışıyoruz ayrımcılık yapmadan spor aracılığıyla veya değişik yaşam fırsatlarıyla... Nuri ve ailesi ABD'ye gidiyor... Güle güle Nuri Zamani... Umarım o pozitif enerjinle ve herkese yetecek kadar sevginle gittiğin ortamı da cennet kılarsın... Bir not düşmek istiyorum... Bu yıl Belediye'nin diğer spor branşlarında dil problemi yüzünden mültecilerin kayıtları durduruldu ama öğretmenimizin ricasıyla badminton branşında durdurulmadı . Çünkü biz anlaşabiliyorduk Azeri İranlı arkadaşlarımızın Türkçe bilmesiyle ve de sevgi diliyle...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder