2 Eylül 2015 Çarşamba

İyi niyetimi güçsüzlük olarak algılamaları...

İNSANLARI SEVMİYORUM, bazıları hariç...
Sevmemekte ne kadar haklı olduğumu en küçük bir olayda bile tekrar görüyorum.
Samimi anlamda insanlarla bağımı koparalı çok oldu, belki de o bağı zaten hiçbir zaman kur(a)madım bana uymadıkları için...
Hayvanları sevmemin sebebi, insanlardaki gaddarlığın, kötülüğün, vicdansızlığın hayvalrada olmaması... İnsanlar hayvanlardan daha düşünebilen canlılar olmasına rağmen, çok acımasızlar... Çok nefret yüklüler, çok benciller, çok duyarsızlar...
Hissedebiliyorum bunu ve de zaten fazlasıyla sergiliyorlar bunu...
Hele senin vicdanlı olduğunu öğrendilerse, sana karşı çok güzel güç yeterliliği yapıyorlar...
Ah şu vicdanım olmasa neler yaparım onlara bir bilseler...
Gerçekten iyi zannettiğin insanlar bile vicdansız çıkabiliyor...
Haksızlığa tahammül edemiyorum ve olaylara müdahil olabiliyorum... Diyemiyorum ki ne halleri varsa görsün... Belki birbirlerine insanca davranmalarına yardımcı olabilirim diye düşünüyorum... Daha doğrusu olaylara hümanistçe yaklaşmalarını sağlayabilirim diye düşünüyorum... Vicdanlara dokunmaya çalışıyorum, zalimliklerine karşı mesaj vermeye çalışıyorum insancıl davranışlarımla ama nafile...
Kötülüğe öyle programlanmış ki insanlar, iyilik yanlış bir şeymiş gibi geliyor onlara...
Konu ne biliyor musunuz... Karşı apartman sakinlerinden birisi, aynı apartmandaki pazarcıya, malzemelerini depoya koydurtmuyor. Koskoca çift daireli ve 7 katlı apartmanın bomboş bodrum katını kullandırtmak istemiyor. Sebebi yok. Bu durumu anlayabilir misiniz?
Pazarcılarla da kediler vasıtasıyla tanışmıştık... Onlar da kedileri seviyorlarmış...
Bir de aynı mağduriyeti kendim de yaşamıştım... Mülk sahibi olmama rağmen, apartman yöneticisi bana bomboş bodrumu kullandırtmak istememişti... Hatta benden para istemişti bunun istemişti...
İnsanlar hala komplekslerinden dolayı egosal oldukları için, iyi niyetlilere karşı güç yeterliliği yaparak kendilerini tatmin etmeye çalışıyorlar. Yani hala mantık dışı içgüdüsel hareket ediyorlar...
Empati kuramıyorlar...
Bilmem anlatabildim mi?
En çok ne canımı sıkıyor azıcık da olsa biliyor musunuz..?
İnsanların benim iyi niyetimi güçsüzlük olarak algılamaları...
Ben de şu iyi niyetli halimden bir türlü vazgeçemedim...
Beni anlamayanlara karşı da sırtımı dönüp gidiyorum işte...
Adam kötü ve kötülük yapmak istiyor, kötülüğü iyi bir şey zannediyor... Ne anlatabilirsin bu adama?
İnsanlar bana kötü davranarak ne kazandıklarını sanıyorlar gerçekten..?
Elime hayat boyu hatırlayacağım kötü fotoğraflarını veriyorlar...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder