29 Ağustos 2015 Cumartesi

Homofobiye nasıl bakıyorum..?

Homofobiye nasıl bakıyorum biliyor musunuz..? Evren bir bütündür bence... Yaratanı da yaratılanı da, iyisi de kötüsü de, güzeli de çirkini de, doğrusu da yanlışı da, vesairesi de... Hatta yanlış kabul ettiklerimizi de o bütünün normal bir parçası olarak görüyorum... Ama bir de evrenin yarattığı, doğanın gerçeklerine karşı çıkanlar var bilimsel dayanağı olmayan gerekçelerle diyemeyeceğim, bahanelerle... İşte mesela homofobikler... Ben onlara cevap vermek bile istemiyorum. Çünkü... Aslında onlar hakkında hiçbir şey bile söylemek istemiyorum çenemi yormamak için... Onları evrenin gelişememiş parçası olarak görüyorum... İyileştirebilmek için ne yapabilirim diye düşünüyorum ama iyileştirilemez vaka onlar. Çünkü doğaya, bilime zihinleri tamamen kapalı. Tabulara inanıyorlar, tabularla yönlendiriliyorlar... Kangren olmuş kolun değil ki hayatından çıkarasın... Çünkü benim insan haklarına inancım var, insanlık adına vicdanım var... Aslında homofobi iyileştirilebilir hastalık ve yaptırımlarla zapturapt altına alınabilecek bir durum ama insanlara eğitimin önemine dair bilinç aşılamak yerine onları tek noktadan yönetebilme derdinde iktidarlar... Daha önceki yazılarımda belirttiğim gibi cehalettir homofobi... İnsanın, doğanın gerçeklerine uzak kalması, uzak bırakılması, gerçeklerden bihaber yaşamasından dolayı kendine benzemeyenlere karşıtlığı, onlara olan nefreti... Sevgi, seviyorsun, içinden geldiği gibi gerçekleştiryorsun sevgini ve bunun kimseye zararı yok ama kafalar basmıyor mu ne? Çoğal, inan... Bunun önünde engel yok ki... Eşcinsellik dün çıkmış bir şey değil... Bir zararı olsaydı şimdiye kadar olmaz mıydı? Artık canlı yaşamının devamlılığını sağlayan doğal halkalardan biri olduğunu söylemek de istemiyorum... İçinde nefret barındıranlara karşı yapıcı da olamıyorsun... Nefret yüklü olmak da cehaletle pekiştirilen doğuştan gelen yapısal bir durum... Evrenin gelişmesi gereken öyle bir tarafı da var sanırım.. Egonun tatmin için bir beslenme şekli falan... İnsanlar sürekli pozitif olmaya çalışmayı bile bir samimiyetsizlik olarak görüp dalga falan geçiyor yakında melek olacaksın diye... Çünkü beslenme düzenini değiştirmek zor geliyor sanırım... Etrafıma bakıyorum da hep bir hınç var insanlarda... Gülen gözler çok geçici... En küçük rutin dışına bile tahammülleri yok... Format sisteminde yaşıyorlar gibi...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder